Wanneer het kind alleen de moeder wil: wat te doen in deze situatie?
Niemand van ons twijfelt eraan dat de relatie tussen een moeder en haar kind altijd heel bijzonder is. Dit is bij wijze van spreken een feit. Daarom kan het voor vaders moeilijk zijn om hun plaats in deze combinatie te vinden, vooral tijdens de eerste maanden van het leven van de baby. Naarmate de leeftijd, mobiliteit en begrip van kinderen toenemen, wordt de vader echter ook steeds belangrijker en speelt hij een cruciale rol.
Of in ieder geval, de meeste tijd. Want er zijn kinderen die, zelfs als ze 3, 4 of 5 jaar oud zijn, alles aan hun moeder vragen en geen vaderlijke hulp krijgen. Hoe kan men op dit gedrag reageren en hoe kan het worden veranderd?
Eén feit is in feite zeker: als onze kinderen ons altijd moeders noemen om hulp, of het nu gaat om het zoeken naar een verloren speelgoed of om troost na een val, dan bereikt niet alleen ons geduld de grens maar ook dat van vaders , omdat ze zich afgewezen en overbodig voelen. Bovendien kan dit alles een negatief effect hebben op de relatie.
Zie ook
Een getuigenis: "Mam, ik hou meer van jou dan van papa"
Een moeder vertelde ons haar ervaring over dit onderwerp.
"Ik moest de laatste tijd veel nadenken", toen mijn vierjarige dochter tegen me fluisterde: "Mam, ik hou veel meer van jou dan van papa. Ze moest zoiets zeggen, want papa houdt ook van haar. Maar ik deed het niet." t, want wat ze voelt is echt voor haar en ik kon haar zo niet afhouden. Sterker nog, ik vroeg me af waarom hij het zei."
“Bij ons thuis bellen beide kinderen meestal eerst mama. Omdat mama er is.Ook al is mijn man 's morgens alleen met de kinderen en brengt ze naar school en de kleuterschool, 's middags is hij er niet in hun vrije tijd. In plaats daarvan spelen we spelletjes, lezen we verhalen, doen we puzzels en andere activiteiten. Papa komt alleen terug voor het avondeten en vlak voor het slapen gaan."
De kracht van gewoonte
«Dus wanneer hij in zijn vrije tijd een volwassen hand nodig heeft om hem te helpen, is de betrouwbare hand die van zijn moeder en uit pure gewoonte wordt hij zelfs geroepen als er vader is. Er zit geen kwaadaardigheid achter dit alles, maar "gewoon" gewoonte. Daar is waarschijnlijk de uitspraak van mijn dochter op gebaseerd."
“Zijn behoefte aan aandacht en genegenheid wordt meestal door mij vervuld. Zij zijn zijn vaste aanspreekpunt voor zorgen en tranen, maar ook voor leuke momenten en grappige verhalen. Want als papa thuiskomt, drogen de tranen, we spelen en we vertellen verhalen.
Ook ziet mijn dochter zichzelf nu als een meisje. Het is haar duidelijk dat zij en ik meer gemeen hebben dan haar en vader. Trouw aan het motto "wij vrouwen moeten verenigd blijven", ze zijn vaak je eerste keus als je hulp nodig hebt of een belangrijk verhaal wilt vertellen.”
Wat kan er gedaan worden om de vader meer te betrekken?
Als papa zich buitengesloten voelt of zelfs als mama vindt dat ze alles zelf moet doen, helpt het in de eerste plaats om er open, eerlijk en zonder verwijten over te praten. Waar zien ze allebei de redenen voor het gedrag van het kind? Maakt het kind een ontwikkelingsfase door?
Het belangrijkste is dat je niet alleen de ander de schuld geeft. Het is ook niet de schuld van papa, omdat hij er niet is en werkt, en het is ook niet de schuld van mama, want hij wordt overal verantwoordelijk voor. De redenen liggen waarschijnlijk ergens tussenin.
Help zowel ouders als baby bij het ontwikkelen van rituelen. Als papa, die de hele dag weg is, 's avonds thuiskomt, moet hij toch tijd maken voor de kinderen. Dat betekent: mobiel uitzetten, gaan zitten en luisteren naar de verhalen van de kinderen over hun dag. Kinderen hebben aandacht nodig en het gevoel dat ze er maar liefst 100 procent van krijgen.
De "oude binnenlandse strategieën" veranderen
Dit alles betekent dat beide ouders moeten veranderen wat er normaal van hen wordt verwacht. Het is bijvoorbeeld niet zo dat vaders hun kinderen 'slechts' naar school kunnen brengen of met hun zoons kunnen voetballen, terwijl moeders andere taken hebben, vooral ten aanzien van hun dochters. We moeten deze mentale schema's die verankerd zijn in het verleden omverwerpen en begrijpen dat er geen goed gedefinieerde rollen zijn.
De tijd die met kinderen wordt doorgebracht, ook al is het maar een uur 's ochtends en een uur 's avonds, moet zonder beperkingen of beperkingen worden gebruikt. Verder moet je je partner vertrouwen en het feit dat hij de relatie met zijn kinderen goed weet te managen, misschien op een andere manier dan jij, maar altijd met goede resultaten. Dus als de dochter mama weer belt, als het bijvoorbeeld tijd is om naar bed te gaan, moet mama zich af en toe terugtrekken als papa dat wil.
Omdat, zoals we al hebben geleerd, kinderen gewoontedieren zijn. Als papa zijn dochter altijd even in bed legt, met een verhaaltje en een korte knuffel, zal hij bewonderd en gewaardeerd worden door het kleine meisje. Misschien niet meteen, maar na een paar dagen. Dus als de vader de verhaaltjes voor het slapengaan vertelt zonder meer tegenstand en vrij met de kinderen kan spelen, kunnen jullie moeders ook een welverdiende angst hebben.
