Onthulde het gezicht van de vrouw die Vasco Rossi's "Silvia" inspireerde
Het is altijd leuk om liedjes een gezicht te geven, vooral als het meesterwerken zijn die de geschiedenis van de Italiaanse muziek hebben gemaakt en Vasco Rossi's “Silvia” kan met recht in deze categorie worden geplaatst. Gisteren wilde de rocker uit Zocca de 43 jaar van "Jenny" en "Silvia" vieren, de singles in zijn eerste single die precies op 15 juni 1977 werd uitgebracht, en plaatste op Instagram de foto van Silvia die hem onbewust inspireerde in zijn compositie.
Il blasco: een impressionistische kunstenaar
Een vijftienjarig meisje met fijne gelaatstrekken en een dromerige blik, in vervoering gebracht door "duizend fantasieën die haar nooit lieten gaan", dezelfde die Blasco door de woorden van zijn lied wist over te brengen, met "een beetje impressionistische ”, zoals hij het zelf omschrijft.
Zie ook
Wanneer Silvia zich realiseert dat zij de hoofdpersoon van dit nummer is
Het was de eerste keer dat Vasco optrad met "Silvia" op het podium. Voordat hij begon te zingen, zei de man dat hij werd geïnspireerd door een meisje dat onlangs van Zocca naar Modena was verhuisd. Het duurde niet lang voordat de echte Silvia, die op dat moment tussen de toeschouwers zat, zich realiseerde dat zij het meisje was waar de zangeres het over had. Dus besloot hij aan het einde van de tentoonstelling om bevestiging te vragen aan de betrokkene.
"Toen ik me realiseerde dat hij door mij werd geïnspireerd, was ik ongelovig. Ik ging naar hem toe en vroeg hem: 'Vasco, ben ik echt de Silvia van het lied?'. En hij bevestigde me en zei: 'Ja, ja, ik had aan je gedacht'. Hij vertelde me niet precies waarom, maar na verloop van tijd begreep ik het. Ik weet niet hoe, maar hij had een aspect van mijn karakter begrepen”, vertelt de vrouw, die tegenwoordig filosofie doceert op een middelbare school in Modena, jaren later in een interview.
Een prachtig portret van de adolescentie
Vasco en zijn muze waren toen buren. Hoewel hij zichzelf slechts terloops kende, had de gevoeligheid van de kunstenaar hem in staat gesteld een "heerlijk portret" te maken, dat "een delicate bloei, waar hormonen bloemen worden" vertegenwoordigde. In feite zit Silvia gevangen in de meest delicate fase, die van de overgang van kindertijd naar volwassenheid, wanneer ze de kleding van een kind uittrekt en die van een vrouw aantrekt.
En het succes van dit nummer is misschien allemaal hier: in het vereeuwigen van een existentiële toestand waarin we veel jonge vrouwen kunnen herkennen die worstelen met een veranderend lichaam en het verlangen om sneller te groeien dan nodig is. Zoals Silvia die voor de spiegel op zoek gaat naar een borst die “nog klein is, maar zal groeien”, terwijl ze haar onschuldige gezicht “vuilt” met die make-up waar haar moeder van gaat mopperen.
Silvia is van ons allemaal, inclusief Vasco.
En het maakt weinig uit of de Silvia van de werkelijkheid brunette of blond is, lang of klein, want we zijn tenslotte allemaal Silvia geweest in ons leven en daarom vinden we het nummer zelfs jaren na de publicatie zo leuk. Wij allemaal, inclusief Vasco. De zangeres geeft zelfs toe dat "als ik een meisje was geweest, ik me op die leeftijd net als haar had gedragen. Ik vertel deze dingen omdat ik een belangrijke vrouwelijke rol heb, ik ben opgegroeid tussen de vrouwen van het gezin, mijn moeder en tantes: L'Espedita, Iliana, Rosanna en Ivana".
