Schildklieroperatie: wanneer is het nodig?
Thyroidectomie, of het verwijderen van de schildklier, is een veel voorkomende operatie in Italië: in feite zijn er verschillende klinische aandoeningen waarvoor, wanneer de medicamenteuze therapie niet is gelukt, operatief moet worden ingegrepen.
Pathologieën zoals het zogenaamde struma, maar ook knobbeltjes of tumoren, of een eenvoudige hyperthyreoïdie die niet effectief kan worden behandeld met andere therapieën, zijn enkele van de gevallen waarin het noodzakelijk is om toevlucht te nemen tot een "chirurgische actie".
Het is begrijpelijk dat de patiënt, wanneer hij wordt geconfronteerd met het vooruitzicht een operatie te ondergaan, vaak veel twijfels en zorgen heeft. Om deze reden vroeg Tiroide.com aan prof. Celestino Pio Lombardi, directeur van de U.O. van endocriene chirurgie van het Columbus Integrated Complex (CIC) / Policlinico “A. Gemelli "in Rome, antwoorden op de meest voorkomende vragen over thyreoïdectomie:
Wat zijn de operaties die aan de schildklier worden uitgevoerd? Wanneer zijn ze nodig?
Tegenwoordig oefenen we in wezen twee soorten operaties uit: hemithyroidectomie (of kwab-istmectomie) wanneer de helft van de klier (en mogelijk ook de landengte) wordt verwijderd, en totale thyreoïdectomie, wanneer deze volledig is verwijderd. De indicatie van het type interventie wordt gegeven op basis van het type pathologie. Totale thyreoïdectomie is bijvoorbeeld de interventie van keuze bij pathologische aantasting van de gehele schildklier of bij de diagnose van carcinoom. De indicaties voor thyreoïdectomie kunnen echter niet alleen worden gesteld voor neoplasmata, maar ook voor goedaardige pathologieën die niet onder controle kunnen worden gehouden met medicamenteuze therapie of met radiometabole behandeling, zoals hyperthyreoïdie (bijvoorbeeld de ziekte van Basedow) of, zoals in zijn geval, multinodulair struma.
Ik werd gediagnosticeerd met schildklierknobbeltjes en de noodzaak van thyreoïdectomie. Brengt de operatie risico's met zich mee? Wat als ze de klontjes niet gewoon konden verwijderen?
De zogenaamde "enucleo-resectie", dwz het verwijderen van alleen de knobbeltjes, is een absoluut achterhaalde operatie die in de westerse wereld al vele jaren niet meer wordt gedaan, maar de thyreoïdectomie-operatie is niet bijzonder zwaar voor de patiënt, vooral als uitgevoerd met minimaal invasieve endoscopische technieken, ontwikkeld in Italië eind jaren negentig. De meest bekende is video-assisted thyreoïdectomie, ook bekend onder het acroniem MIVAT (Minimaal invasieve video-ondersteunde thyreoïdectomie), momenteel routinematig uitgevoerd in een aantal gespecialiseerde centra.
Het is een van de meest uitgevoerde ingrepen in ons land: jaarlijks worden er ruim 40 duizend uitgevoerd. In feite lijden meer dan 6 miljoen mensen in Italië aan schildklierproblemen. Daarvan alleen al in Lazio zouden er 600.000 zijn, waarvan minstens de helft in Rome. In 80% van de gevallen zijn het vrouwen: een kwart is jonger dan 40 jaar.
Ik moet een thyreoïdectomie ondergaan: wat voor soort anesthesie zullen ze me geven? En heeft de operatie blijvende gevolgen?
Bij deze ingrepen is de anesthesie bijna altijd van een algemeen type. Slechts in enkele zeer geselecteerde gevallen (zoals zwangere vrouwen of patiënten met ernstige cardio-respiratoire aandoeningen), kan ook lokale anesthesie worden gebruikt, waarbij de oppervlakkige cervicale plexus wordt "geblokkeerd" en de dissectievlakken worden geïnfiltreerd.
Wat betreft de gevolgen, houd er rekening mee dat endocriene chirurgen eersteklas specialisten zijn, en in dergelijke ervaren handen zijn de specifieke complicaties van thyreoïdectomie erg laag. U kunt dysfonie (veranderde stemgeluid) en lage calciumspiegels in het bloed (hypoparathyreoïdie) hebben, beide - bijna altijd - tijdelijk, en die kunnen worden behandeld met medische therapie.
Wat zijn de hersteltijden na de operatie? Welke therapie moet ik hierna volgen?
Laten we zeggen dat, als het geen specifieke problemen oplevert, u zelfs op de eerste dag kunt opstaan, lopen en ontbijten.
In het geval van hemithyroidectomie kan de patiënt ook de dag na de operatie worden ontslagen. Bij een totale thyreoïdectomie, dat wil zeggen in zijn geval, vindt ontslag meestal plaats op de tweede postoperatieve dag.
Bovendien wordt het operatielitteken na enkele maanden meestal bijna onzichtbaar: zoals u ziet, verloopt het postoperatieve beloop snel en probleemloos.
Ook met betrekking tot de vervolgbehandeling hoeft u zich geen zorgen te maken: zodra de schildklier geheel of gedeeltelijk is verwijderd, is de zogenaamde substitutietherapie nodig met de dagelijkse inname van levothyroxine in kleine tabletten of in vloeibare oplossing, maar deze therapie stelt u in staat om een volkomen normaal leven te leiden. Bij ontslag wordt de levothyroxinedosering berekend op basis van gewicht en na enkele weken geoptimaliseerd op basis van hormonale controles.
Ga voor meer informatie naar het Thyroid 2.0-evenement op 20 oktober en bezoek Tiroide.com.
