Asperger-syndroom: wat is het en hoe herken je het?
Het Asperger-syndroom (afgekort tot SA of AS in het Engels) is een neurologische ontwikkelingsstoornis die lijkt op autisme, maar meer gematigd is. Volgens sommige classificaties behoort het tot de autismefamilie, terwijl het voor andere specialisten een probleem op zich is. Volgens de theorieën van sommige experts, en in het bijzonder volgens de Engelse klinisch psycholoog Tony Attwood, zou de toename van de frequentie van deze aandoening bij kinderen in verband kunnen worden gebracht met de leeftijd van de ouders. Tegenwoordig worden mannen en vrouwen op steeds hogere leeftijd moeder en vader en dit kan de neurologische ontwikkeling van kinderen beïnvloeden, waardoor ze vatbaarder worden voor de aandoening.
Het Asperger-syndroom heeft zeker gemeen met autisme dat het een neurologische aandoening is. Hoewel autisme meer uitgesproken manifestaties heeft, wordt het onderwerp met Asperger vooral beschouwd als een "enigszins bizar karakter", zonder empathie en daarom met moeite om vrienden te maken, ondanks een intense en sterk ontwikkelde innerlijke emotionaliteit.
Symptomen
De symptomatologie van deze aandoening kan worden onderverdeeld in 3 gebieden:
- Problemen op het vlak van sociale interactie. In veel gevallen zijn mensen met het Asperger-syndroom sociaal geïsoleerd; hoewel ze interesse kunnen tonen in vriendschappen en sociale relaties, definiëren ze zichzelf als "eenzame mensen".
- Problemen op het niveau van communicatiemodellen. In de regel heeft de taal van proefpersonen die aan het Asperger-syndroom lijden, hoewel ze geen compromissen sluiten, bijzondere kenmerken. Degenen die door de stoornis worden getroffen, hebben vaak de neiging om "te veel te praten", zijn over het algemeen monothematisch en hebben de neiging zichzelf in spraak te introduceren op manieren die zelden passend zijn. Bovendien is de zogenaamde non-verbale communicatie niet gemakkelijk te interpreteren.
- Beperkte belangen. Een ander kenmerk van mensen die aan de stoornis van Asperger lijden, is de neiging om informatie en gegevens te verzamelen over beperkte en vaak ongebruikelijke onderwerpen die voor de meerderheid van de mensen relatief interessant zijn.
Hoe het te herkennen?
De etiologie van het Asperger-syndroom is onbekend. Veel geleerden geloven dat de aandoening een genetische oorsprong heeft; momenteel zijn echter nog niet alle genen geïdentificeerd die verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor het ontstaan ervan.
Over het algemeen kan men echter pas na zeven tot acht jaar echt van het Asperger-syndroom spreken. Later kunnen de kenmerken van het syndroom duidelijker worden, vooral omdat ze het gedrag van een kind onderscheiden van dat van leeftijdsgenoten. Ouders kunnen het opmerken, net als leraren of de kinderarts, maar voor een meer zekere diagnose is het raadzaam om het kind aan een reeks specifieke tests te onderwerpen op een afdeling neurologie van het ziekenhuis.
Hoe het te genezen?
Een specifieke remedie bestaat niet, maar de ouders van kinderen met dit syndroom hoeven zich niet al te veel zorgen te maken: deze proefpersonen kunnen namelijk echte genieën zijn in hun interessegebied. Hans Asperger, de Duitse neurowetenschapper die voor het eerst het bestaan van het syndroom veronderstelde, noemde kinderen "kleine leraren".
Enkele curiositeiten
De aandoening komt vaker voor dan men denkt en het lijkt erop dat in het verleden persoonlijkheden van het kaliber van Michelangelo, George Washington, Mozart, Immanuel Kant, Alfred Hitchcock, Marylin Monroe er last van hadden. Het lijkt er ook op dat twee computergenieën zoals Bill Gates en Mark Zuckerberg, de maker van Facebook, niet immuun zijn.
