Hut-syndroom: wat het is, wat het veroorzaakt en hoe het kan worden overwonnen?
Het Coronavirus heeft ons leven verstoord en onze gewoonten en de perceptie van alles om ons heen aanzienlijk veranderd. Naast een bedreiging voor ieders gezondheid, hebben de angst voor de pandemie, besmetting en de daaruit voortvloeiende lockdowns ieders psyche aanzienlijk aangetast. In feite heeft het gedwongen thuisblijven zonder de deur uit te gaan of de normale gang van zaken op te geven stoornissen van verschillende intensiteit op psychologisch niveau veroorzaakt.Een daarvan is het zogenaamde Cabin Syndrome en in dit artikel zullen we vinden uit wat het is.
Wat is het hutsyndroom?
Het Hut-syndroom is niet ontstaan als gevolg van COVID-19, maar de pandemie heeft zeker het aantal mensen doen toenemen dat er last van heeft gehad of dat nog steeds exponentieel probeert te overwinnen. Het wordt ook wel Cabinekoorts o Prisoner syndrome en het is een toestand van psychologische malaise bij het idee het huis te verlaten vanwege een min of meer lange periode in huis en volledig gescheiden van de samenleving. Het is daarom niet verwonderlijk dat deze stoornis later ontstaat tot een time-lapse van onthechting van de realiteit en die zich manifesteert net wanneer we op zijn minst gedeeltelijk terug kunnen keren naar de normaliteit.
Zie ook
Symptomen
Veel mensen zeiden dat ze begonnen te lijden aan het Cabine-syndroom na de eerste lockdown veroorzaakt door de pandemie, tijdens de lentemaanden. Volgens de Italiaanse Vereniging voor Psychiatrie, toen we de zogenaamde fase 2 naderden en we spraken over de mogelijkheid van heropening en de mogelijkheid om het huis te verlaten of familie en vrienden te ontmoeten, beschuldigden velen een sterk gevoel van verlies en angst Deze vormen van psychisch ongemak dwingen het individu om in zijn eigen toevluchtsoord te blijven, dat wil zeggen, die veilige plek die het huis is.
Laten we daarom kort kijken wat de belangrijkste symptomen zijn die optreden als gevolg van het Prisoner Syndrome:
- Een voortdurende staat van angst;
- Verdriet, frustratie en verdriet;
- Frequente episodes van prikkelbaarheid;
- Gebrek aan enthousiasme, energie en wil om te doen;
- Gevoel van verbijstering, eenzaamheid en falen;
- Moeite met concentreren
- Slaapproblemen.
Wat zijn de oorzaken?
Zoals we al zeiden, de Cabinekoorts o Hutsyndroom bestond eerder in de psychologie, maar het Coronavirus en de lockdown-strategie hebben deze aandoening onder ieders aandacht gebracht. In relatie tot de huidige situatie zijn de oorzaken van deze malaise anders. Allereerst wordt door altijd thuis te blijven een routine opgebouwd waarbij de huismuren de enige veilige haven zijn Alles gebeurt op één plek: slim werken, trainen via app of video, bellen met vrienden via een scherm, recreatieve activiteiten met familie of kinderen alleen binnenshuis. Kortom, je reorganiseert je leven zonder ooit je omgeving te veranderen. Daarbij wordt de woning gezien als de enige beschermde plek, waarbuiten gevaren en onzekerheden heersen.
Bovendien kan de neiging om thuis te blijven, zelfs als het zonder kan, ook te wijten zijn aan de angst voor besmetting zelf. Dit alles omdat, ondanks de versoepeling van de regels en er mogelijk verbodsbepalingen komen, Covid-19 nog niet is verdwenen en de angst om ziek te worden nog steeds honderden mensen in hun "nest" blokkeert.
Dus laten we samenvatten wat de belangrijkste oorzaken achter het Prisoner Syndrome kunnen zijn:
- Angst en nood naar de buitenwereld;
- Angst om ziek te worden;
- Angst om familie en vrienden te besmetten
- Ongemak bij het verlaten van het huis en het niet vinden van de pre-pandemische normale situatie.
De "slachtoffers" van de Cabinekoorts
De toestand van sociaal isolement die vele maanden heeft geduurd, heeft ieder van ons vanuit psychologisch oogpunt geraakt. Symptomen zoals angst, prikkelbaarheid en gebrek aan energie zijn waargenomen bij proefpersonen van zeer verschillende leeftijdsgroepen, zelfs bij kinderen, maar, zoals psychologiedeskundigen hebben opgemerkt, kunnen er categorieën mensen zijn die dit syndroom vaker zullen vertonen. Het gaat vooral om:
- Hypochonders, of mensen die zich bijzonder zorgen maken over hun gezondheid;
- Individuen die van nature terughoudend zijn om te veranderen en zich moeilijk kunnen aanpassen;
- Mensen met eerdere psychiatrische stoornissen of andere fobieën.
Hoe omgaan met en overwinnen van het huttensyndroom?
Hoewel de symptomen en oorzaken van dit syndroom belangrijk zijn en serieus moeten worden genomen, is het mogelijk om met deze malaise om te gaan. Het is goed om te zeggen dat volgens de mening van de experts het huttensyndroom, zo niet verdwijnen, op zijn minst op een "automatische" manier zou moeten afnemen met de geleidelijke verbetering van de pandemische situatie. In afwachting van een terugkeer naar een echte staat van normaliteit, kunnen echter een reeks trucs en tips worden toegepast om deze angst voor sociale re-integratie te overwinnen.
Allereerst moet je je emoties accepteren, zonder te proberen ze te verbergen of jezelf de schuld te geven. Worstelen met alle problemen veroorzaakt door Covid en de periode van isolatie is inderdaad niet gemakkelijk: het is normaal om je emotioneel en mentaal door elkaar geschud te voelen. Om deze reden raden we je aan om te accepteren wat je voelt en voor jezelf te zorgen met kleine dagelijkse gebaren. Als je voelt dat dit ongemak niet verbetert, overweeg dan om met iemand te praten, zelfs een specialist, met wie je kunt vergelijken.
Om te proberen wat van het enthousiasme terug te krijgen dat de pandemie lijkt te hebben, stelt u dagelijkse doelen. Als je altijd thuis bent, loop je het risico dat je in luiheid en luiheid terechtkomt. Het stellen van doelen of dagelijkse taken helpt ons daarentegen om ons nuttig te voelen, ons gevoel van eigenwaarde te vergroten en zorgen uit de geest te verwijderen. Deze doelen kunnen van verschillende aard zijn, van een tijdige organisatie van het werk tot regelmatige fysieke activiteit.
Oefen tot slot dankbaarheid. Het is voor iedereen een moeilijke tijd en we weten hoe moeilijk het is om een positieve kant of "het licht aan het einde van de tunnel" te vinden. Tegelijkertijd hebben we de afgelopen maanden echter de ogen geopend voor hoezeer alles wat we als vanzelfsprekend beschouwden waardevol is, van een eenvoudig diner met vrienden tot de mogelijkheid om vrij te reizen en te bewegen. Misschien is de grootste les van deze pandemie de waardering voor de kleine dingen en mensen van wie we houden.
