Geassisteerde voortplanting: wat is het en wat zijn de verschillende technieken?
Na de diagnose van onvruchtbaarheid door zowel vrouwelijke als mannelijke factoren, is de belangrijkste manier om zwangerschap te bereiken het gebruik van MAP. Geassisteerde voortplanting bestaat uit een reeks medische en laboratoriumtechnieken die helpen bij het bevruchtingsproces, dat is het pad dat de eicel en de zaadcel moeten afleggen nadat ze elkaar hebben ontmoet en samengesmolten in het lichaam van de vrouw en wat in deze gevallen niet op natuurlijke wijze kan gebeuren.
Met de hulp van Dokter Domenico Mossotto, specialist in verloskunde en gynaecologie en klinisch manager van het Centrum voor Geassisteerde Voortplanting van het verpleeghuis in Bra, zullen we proberen de verschillende technieken van PMA te verduidelijken.
Geassisteerde voortplanting: de drie niveaus
Volgens afspraak worden drie verschillende niveaus onderscheiden, afhankelijk van de mate van complexiteit van de gebruikte techniek, telkens voorafgegaan door cycli van hormonale stimulatie van de vrouw.
Zo zijn er eerstelijnstechnieken die geschikt zijn voor gevallen van onverklaarbare onvruchtbaarheid, waaronder milde hormonale stimulaties, ovariële monitoring voor gerichte geslachtsgemeenschap en intra-uteriene inseminatie met de spermatozoa van de partner; of tweedelijnstechnieken die bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt in geval van veranderingen van het zaadvocht of misvormingen van de baarmoeder en eileiders, die in wezen bestaan uit IVF (in-vitrofertilisatie van de eicellen, later overgebracht naar de baarmoeder (IVF) en ICSI (injectie intracytoplasmatische spermatozoön).
De technieken van het derde niveau, nog complexer en zijn voorbehouden aan ernstige gevallen van mannelijke of vrouwelijke onvruchtbaarheid (zoals wanneer er geen sperma in het ejaculaat zit). Deze procedures worden uitgevoerd onder algemene anesthesie en bestaan uit microchirurgische verwijdering van gameten uit de testikel of eicellen laparoscopisch.
Wat het gebruik van deze technieken betreft, voorziet Wet 40 van 2004 in de verplichting om een criterium van geleidelijkheid te volgen, dat wil zeggen altijd te beginnen met de minst ingrijpende.
Zie ook
Zie ook: het pad van de MAP
Intra-uteriene inseminatie
Intra-uteriene inseminatie, of IUI, omvat de behandeling van zaadvocht en de afzetting ervan in de baarmoederholte en wordt meestal uitgevoerd in combinatie met stimulatie van de eierstokken.Deze techniek wordt aanbevolen in verschillende situaties die mannelijke onvruchtbaarheid veroorzaken, waaronder milde oligoasthenzoöspermie, hypospermie, retrograde ejaculatie, impotentie en azoöspermie bij het gebruik van donorsperma Terwijl bij vrouwen de meest voorkomende gevallen die dit vereisen, cervicale factor-onvruchtbaarheid, minimale endometriose en kleine ovulatoire defecten zijn.
Zoals Dr. Mossotto uitlegt, "zijn de medicijnen die worden gebruikt voor de inductie van de ovulatie over het algemeen clomifeencitraat en gonadotropines, en hun toediening wordt gestart in de folliculaire fase (3e dag van de cyclus) en wordt voortgezet tot, na een "zorgvuldige echografie en hormonale evaluatie, zal de patiënt niet klaar zijn voor "inseminatie". Vergeleken met de meer complexe Pma-technieken heeft IUI het voordeel van minder invasiviteit, lage kosten en eenvoud van uitvoering.Het wordt in feite eenvoudig uitgevoerd in de kliniek: na het inbrengen van het speculum in de vagina van de patiënt, door middel van een plastic katheter , de eerder bereide zaadvloeistof, wordt langzaam in de baarmoederholte geïnjecteerd en na een paar minuten kan de patiënt opstaan en naar huis gaan.
IVF
IVF, in-vitrofertilisatie met embryotransfer, is een van de belangrijkste technieken en bestaat erin "de bevruchting van de eicel buiten het lichaam van de vrouw te verkrijgen met de daaruit voortvloeiende vorming van het embryo en daaropvolgende overdracht in de baarmoeder. Deze techniek is verdeeld in vier fasen:
- geneesmiddelinductie van meervoudige ovulatie
- ei ophalen (afhalen)
- inseminatie en bevruchting
- overdracht van pre-embryo's naar de baarmoeder (overdracht)
Farmacologische inductie: de patiënt krijgt medicijnen toegediend in verschillende combinaties die de eierstok stimuleren.Deze maken het mogelijk de groei en rijping van talrijke follikels te vergemakkelijken en het moment van de eisprong te controleren, zodat het mogelijk is om de eicellen te verzamelen voordat ze spontaan vrijkomen uit de follikels. Wanneer de follikels de optimale diameter bereiken, krijgt de patiënt een medicijn (hCG) dat de ovulatie veroorzaakt en het ophalen van de eicel wordt ongeveer 34-36 uur later gepland, dwz net voor wat de spontane "uitbraak" zou zijn. Follikelmonitoring wordt over het algemeen uitgevoerd om de dag en wordt uitgevoerd met een vaginale sonde met lege blaas.
© iStock
De stadia van IVF
Ei ophalen: vindt meestal plaats door punctie en aspiratie van de follikels via de vagina onder ultrasone controle. Na de verzameling blijft de patiënt 2-3 uur onder observatie en wordt dan ontslagen.
Inseminatie en bevruchting: de vers verzamelde eicellen worden onderzocht op de beoordeling van de mate van rijpheid en gedurende 2-3 uur overgebracht in een speciale incubator bij 37 ° C. Daarna worden ze geïnsemineerd: een bepaald aantal eerder bereide spermatozoa wordt in elke capsule met een eicel geplaatst. Zo vindt de bevruchting altijd plaats in de broedstoof, ongeveer 18 uur na de inseminatie. Na 12 uur begint de bevruchte eicel zich te delen in twee cellen en 48 uur na het nemen van het embryo, dat normaal gesproken 4-8 cellen heeft. naar de baarmoeder worden overgebracht.
Embryotransfer: het is een zeer eenvoudige procedure, het gebeurt in de kliniek en vereist geen pijnstilling. Eén tot drie embryo's, gesuspendeerd in een druppel kweekmedium, worden opgezogen in een dunne katheter. Deze wordt vervolgens voorzichtig in de baarmoeder ingebracht en de pre-embryo's worden in de baarmoederholte geplaatst. De procedure duurt in totaal 10-15 minuten, waarna de patiënt enkele uren rust.
Afhankelijk van het aantal en de kwaliteit van de embryo's kunnen artsen besluiten om een blastocyst terug te plaatsen, dit is het embryo 5 dagen na de bevruchting.
Een IVF kan ook optreden met gameten (sperma of eicellen) of embryo's of eicellen die eerder zijn gecryopreserveerd en ontdooid om die behandelingskuur uit te voeren.
de ICSI
ICSI is de intracytoplasmatische injectie van het sperma in de eicel en is gestructureerd in vier fasen die vrijwel identiek zijn aan die van IVF. Het enige aspect waarin ze verschillen, is dat bij ICSI de bevruchting niet alleen plaatsvindt, vanwege het eenvoudige contact van de eieren met de spermatozoa, maar dankzij de tussenkomst van de bioloog zelf die vervolgens zorgvuldig de beste spermatozoön uit het punt kiest. met het oog op mobiliteit en morfologie (kop, nek en staart) via een fijne naald in de eicel te injecteren.
In-vitrofertilisatie met ICSI, die onlangs werd geïntroduceerd, heeft een revolutie teweeggebracht in de limieten die zijn opgelegd aan de methoden van MAP in gevallen van ernstige of zeer ernstige mannelijke factor. In feite, hoewel IVF een minimum aantal spermatozoa vereist, maakt dit het mogelijk om een interventie van MAP uit te voeren met ook een zeer laag aantal beschikbare spermatozoa. ICSI wordt in sommige gevallen aanbevolen, waaronder de aanwezigheid van een laag aantal beweeglijke spermatozoa, ernstige teratospermie (aanwezigheid van abnormaal gevormde spermatozoa), verminderd vermogen van het sperma om te binden aan en door de eicel te dringen, lage kwantiteit en kwaliteit in het geval van ingevroren spermatozoa , herhaald falen met andere IVF-technieken en onherstelbare obstructie van het mannelijke voortplantingsstelsel.
IMSI (Intracytoplasmic Injection of Morphologically Selected Sperm) is een tweede niveau techniek vergelijkbaar met ICSI, maar in staat om de mogelijkheden van bevruchting te verbeteren, dankzij een morfologische analyse van de spermatozoa en hun selectie uitgevoerd met een nog krachtigere microscoop.
Pma: het belang van psychologische ondersteuning
