Gender Pay Gap: de resultaten van de UM-enquête in samenwerking met Alfemminile
All About U: Laten we het vandaag over vrouwen hebben, samen met de UM
All About U is het project van internationale omvang, door het UM (Universal McCann) agentschap dat eindelijk in Italië is aangekomen. Het project richt zich op de kwesties van inclusie, diversiteit met als doel het bewustzijn te vergroten en het debat te openen over de toestand van vrouwen in deze tijd , begrepen als arbeider, als moeder en als echtgenote.
In het middelpunt van het debat van het All About U-project zullen daarom verschillende thema's rond de vrouwelijke figuur staan. Laten we vandaag beginnen met te praten over de toestand van vrouwen op het werk, de moeilijkheden om gezin en carrière te combineren en natuurlijk de loonkloof tussen mannen en vrouwen.
De context: vrouw en werk
De laatste tijd is het vrouwenvraagstuk opnieuw zeer actueel geworden in het politieke debat. Deze zichtbaarheid waar we het over hebben, is helaas bijna altijd terug te voeren op ongelukkige gebeurtenissen, zoals geweld, en ook op werk en sociale kwesties, die zonder enige maat laten zien hoeveel moeilijkheden vrouwen zelfs vandaag de dag het hoofd moeten bieden om zich laten gelden in de wereld van het werk, een wereld die maar al te vaak nog "mannelijk" spreekt, denkt en leeft. Werk is een gebied van kwetsbaarheid. Hedendaagse vrouwen worden vaak gedwongen om enorme offers te brengen in naam en namens de familie, ze worden vaak verbannen als ze gewoon vragen wat hun toekomt, ze worden uitgelachen als ze niet aantrekkelijk genoeg worden gevonden. Het lijkt genoeg, maar er is meer: vrouwen worden echter universeel en stilzwijgend minder betaald dan hun mannelijke collega's.
De loonkloof tussen mannen en vrouwen is een universeel, transversaal, internationaal fenomeen dat vrouwen degradeert tot een toestand van minderwaardigheid, en het is niet bekend hoe en waarom, om een lager salaris te ontvangen voor dezelfde rol in vergelijking met een mannelijke tegenhanger. Het lijkt ongelooflijk, maar toch is dit wat er in ons land gebeurt. Maar dat niet alleen: vrouwen komen minder makkelijk in topfuncties. Ze hebben minder carrières, ze zijn minder gepromoveerd. Het is dan ook geen wonder dat vrouwen tijdens de pandemie degenen zijn die hun baan het meest zijn kwijtgeraakt, uiteindelijk zijn het in deze periode zoals bij elke andere gelegenheid de vrouwen die zich (bijna altijd) moeten opofferen. Wanneer er een gezinskeuze moet worden gemaakt, wanneer ze moeten opgeven om de dienstdoende partner of echtgenoot carrière te laten maken. Want het tegenovergestelde is gewoon niet voorstelbaar.
De stereotypen en gedragingen die we als clichés kunnen definiëren, zijn vaak zowel aan de ene als aan de andere kant. Vrouwen reageren vaak niet op deze situatie, ervan overtuigd dat het zo is, dat het zo gaat en zo moet gaan. Een cocktail van berusting die niet al te subtiel een voorouderlijke relatie verbergt met verwennerij, geduld en samenleven met stereotypen, die heel vertrouwd, te vertrouwd zijn. Het is waar dat niet iedereen zo gaat: maar degenen die het niet leuk vinden, worden beschouwd als vrouwen met ballen (een ander slecht cliché dat vrouwen veroordeelt om te moeten homologeren aan een mannelijke eigenschap als ze uitblinken) of ze hebben gewoon geluk gehad. Het is zeker niet hun verdienste!
Wat we vandaag willen onderzoeken, is hoeveel vrouwen lijden op de werkvloer. We willen de situatie bekijken en analyseren en begrijpen of er achter de vrouwen die passief lijden onder deze situatie een gebrek aan keuze, een beetje bewustzijn en nog steeds een beetje zelfvertrouwen zit, we willen begrijpen hoeveel van deze vrouwen dit allemaal accepteren alleen voor een rustig leven of omdat ze nog steeds niet weten dat het nu tijd is om te zeggen dat het genoeg is geweest.
De afgelopen dagen kwam Ursula Von der Leyen terug om te praten over de Sofa Gate: "Ik ben de eerste vrouw die voorzitter is van de Europese Commissie en zo verwachtte ik tijdens de reis naar Turkije te worden behandeld, als een Commissie president. om rechtvaardiging te vinden en ik moet concluderen dat wat er is gebeurd is gebeurd omdat ik een vrouw ben."
Discriminatie is er op alle niveaus en is niet puur Italiaans.
De resultaten van de UM-vragenlijst
De eerste inzichten van ons eerste onderzoek spreken tot een vrouw van gemiddeld 43 jaar oud, woonachtig in het noordwesten. 68% van onze geïnterviewden werkt fulltime en heeft goede werkervaring (ze werken al minstens 18/20 jaar). In de meeste gevallen hebben we vrouwen geïnterviewd die administratieve taken hebben, maar ook artsen, verpleegkundigen, leraren. Het zijn trouwe werkers, 74% is op weinig plaatsen veranderd. Ze hebben een goede mening over hun werk, als werkers, veel hoger dan wat ze denken dat hun collega's van hen hebben.
Over professionele tevredenheid gesproken, 74% geeft aan een gemiddeld tot hoog niveau van tevredenheid te hebben. Slechts 8% zegt dat ze een job doen die ze niet echt leuk vinden.
Tevredenheid gaat echter niet altijd hand in hand met verhogingen en carrières, omdat 35% van onze geïnterviewden zegt dat ze in hun professionele leven nog nooit een verhoging of promotie hebben gehad. De reden hiervoor is te vinden in het gebrek aan meritocratie van het bedrijf waarin ze werken (45%), maar ook in de zelferkenning weinig durf te vragen (24%) en daarmee het rustige leven en de lage zelfrespect vaak zo gemaakt dat ze tevreden zijn.
Zoals we ons voorstelden, is het evenwicht tussen werk en gezin de grootste uitdaging die we dagelijks moeten overwinnen (36%), maar ook om te overleven op zeer competitieve werkplekken, waar respect van collega's niet vanzelfsprekend lijkt (27%).
78% van onze ondervraagde vrouwen is zich bewust van de loonkloof tussen mannen en vrouwen. Sommigen van hen, 30% heeft geprobeerd te verhelpen, vragend, maar ze zeggen dat ze niets hebben kunnen krijgen.
Ze pleiten voor meer meritocratie en gelijke kansen.
