Vrouwen in communicatie: interview met Cristiana Cristaldini van Zenith Italië
Volwassen worden is zeker een belangrijke mijlpaal, zowel voor een persoon als voor een merk en, in dit specifieke geval, voor het onze.
Omdat de vrouw 18 wordt, hebben we besloten om een Women Empowerment-project te starten dat zich richt op vrouwen die werkzaam zijn op het gebied van communicatie.
Cristiana Cristaldini, Business Director van Zenith Italië, beantwoordde 5 belangrijke vragen voor ons en vertelde ons over de schoonheid en moeilijkheden van een vrouw in de wereld van het werk, zonder haar familie op te geven.
1. Hoe is 'vrouw zijn' in de wereld van werk?
"Voorzichtig gecompliceerd", hoewel ik denk dat de juiste vraag is hoe het is om je verlangens, projecten en de wereld van werk te willen verzoenen.
Ik zou graag denken dat degenen die een idee hebben van een leven waarin werk, gezin en persoonlijke belangen het juiste gewicht hebben, ongeacht of ze een man of een vrouw zijn, met dezelfde kritieke problemen worden geconfronteerd.
Voor mij, die ik als persoon heb gekozen om te investeren in mijn carrière maar ook om een gezin te stichten en er deel van uit te maken, om mezelf niet op te sluiten in een cliché van "carrièrevrouw", "werkende moeder", zeg ik dat het is niet gemakkelijk, dat er dagen zijn dat je niet kunt wachten om je hersens uit te zetten voor de tv en je niet gaat slapen want als je je ogen sluit, komt morgen en begint de carrousel opnieuw. Dagen waarop je op de klok kijkt en je realiseert dat het 18.00 uur is en je nog duizend dingen te doen hebt op kantoor en je benijdt degenen die niet hoeven te gaan om hun kind in het zwembad te halen en naar huis te rennen om het avondeten klaar te maken. Dagen waarop iemand je het gevoel geeft dat werk niet je enige prioriteit is. Maar het zijn dagen, gelukkig weinig.
Voor de rest is het hebben van een leven buiten het werk, geloven in bepaalde waarden een voordeel, zelfs op het werk spreken: het leert je prioriteiten te beheren, jezelf te organiseren, het helpt je de behoeften van collega's / klanten te begrijpen, om " relativeren".
Ik kan niet ontkennen dat het hebben van drie kinderen en vooral drie zwangerschappen geen invloed heeft gehad op mijn carrière, het vertraagde, ik deed stappen terug en misschien waren "meer gewillige" mensen bevoorrecht.
Zie ook
2. Wat was 'vrouwen empowerment' voor u op 18-jarige leeftijd?
Mijn moeder zei altijd: "Als ik herboren word, wil ik herboren worden als een man", daar had ik nooit aan gedacht. Eerlijk gezegd was ik op mijn 18e erg op mezelf gefocust, vastbesloten om een leven op te bouwen, om te begrijpen wie en wat ik wilde worden als ik groot was. Ik heb gendergelijkheid altijd als vanzelfsprekend beschouwd en vrouwenemancipatie als vanzelfsprekend beschouwd. Ondanks dat ik me ervan bewust was dat er culturen en religies waren waarin discriminatie van vrouwen een realiteit was en is, heb ik altijd geloofd dat "wil macht is", dat vastberadenheid en toewijding voldoende waren om iemands doelen te bereiken. De realiteit van de feiten is een beetje anders, er zijn vormen van discriminatie die minder evident zijn, subtieler: vrouwen die prestigieuze rollen bekleden zijn minder dan mannen, ze worden minder betaald, ze lijden vaak aan stereotypen, ze moeten keuzes maken die mannen niet onder ogen hoeven te zien. Ze hebben niet allemaal dezelfde vrijheid en dezelfde kansen die gereserveerd zijn voor de andere helft van de lucht.
3. Drie woorden die je vandaag associeert met "vrouwen empowerment"
Gelijkheid, solidariteit, vrijheid.
4. Wat zou je de 18-jarige jij aanraden?
Dezelfde dingen die ik tegen mijn dochters en mijn zoon zou zeggen: “geloof in jezelf, heb geen grenzen, kijk altijd vooruit en sta open. Evalueer en beoordeel de mensen die je op je pad zult ontmoeten zonder te stoppen bij de schijn. Zoek een partner, een vriend die dezelfde waarden deelt en samen groei, bouw, verbeter je."
5. Hoeveel behoefte is er vandaag de dag om te praten over empowerment van vrouwen en wat moet er gedaan worden?
Meer dan praten, we moeten doen, opvoeden, de cultuur en de waarde van diversiteit / complementariteit verspreiden. Bestrijding van min of meer voor de hand liggende ongelijkheden en werken voor toekomstige generaties.
We kunnen allemaal onze bijdrage leveren door onze nieuwe moeder, onze collega, te helpen, mensen te beoordelen op de kwaliteit van hun werk en op de echte bijdrage die ze kunnen leveren. We voeden onze dochters en zonen op door hen te leren dat mannen en vrouwen dezelfde rechten en plichten hebben. Niet met woorden maar met daden: vooroordelen en stereotypen worden doorbroken door vandaag te werken, zelfs vanuit kleine dingen.
De verschillen zijn er en ze zijn prachtig, ze zijn geen limiet.
We leren ze zichzelf niet te beperken, zichzelf in vraag te stellen, geen barrières te hebben, geen barrières op te werpen.
