15 gedichten over de herfst om het bladerseizoen te vieren
De herfst is altijd een van de meest populaire seizoenen geweest vanwege de mix van zoetheid en nostalgie die het een poëtisch en fascinerend moment maken, evenals een ideale tijd om vanuit jezelf, je behoeften en verlangens te beginnen om balans en innerlijke rust te vinden.
Het is inderdaad de herfst die veel van de beroemdste gedichten van schrijvers en denkers uit het verleden inspireert, waarvan we je de mooiste en meest intense verzen en zinnen wilden laten zien om het seizoen van vallende bladeren met de juiste sfeer te begroeten. dichters tot de parels van een ware meester van de negentiende-eeuwse lyriek, Emily Dickinson, die gebruik maakt van beelden vol zoetheid en gevoeligheid, die ons hart hebben veroverd.
Hier zijn de mooiste gedichten over de herfst en kinderliedjes voor kinderen om dit seizoen vol poëzie en charme te vieren.
Zie ook
Het is al bleek herfst, Vincenzo Cardarelli
Hoe de kleur varieert
van de seizoenen,
dat geldt ook voor de stemmingen en gedachten van mannen.
Alles in de wereld verandert van tijd.
En zie, hij is al bleek,
graf herfst,
toen het gisteren regeerde
de weelderige, bijna eeuwige zomer.
Herfstochtend, Federico García Lorca
Wat een kinderachtige zoetheid
in de stille ochtend!
Er is de zon tussen de gele bladeren
en de spinnen strekken zich uit tussen de takken
hun zijden straten.
De zomer is voorbij, Emily Dickinson
De ochtenden zijn milder
en de noten worden donkerder
en de bessen hebben een ronder gezicht.
De roos is niet meer in de stad.
Maple draagt een vrolijkere sjaal.
Het platteland een scharlaken rok,
En ik ook, om niet verouderd te zijn,
Ik zal een juweel dragen.
Op deze herfstnacht, Nazim Hikmet
Op deze herfstavond
Ik zit vol met jouw woorden
woorden zo eeuwig als de tijd
zoals materie
woorden zo zwaar als de hand
sprankelend als de sterren.
Van je hoofd van je vlees
uit je hart
je woorden hebben me bereikt
je woorden belast met jou
jouw woorden, moeder
jouw woorden, liefde
uw woorden, vriend.
Ze waren verdrietig, bitter
ze waren vrolijk, vol hoop
ze waren dapper, heldhaftig
jouw woorden
het waren mannen.
Gele bladeren, Trilussa
Maar waar ga je heen,
arme gele bladeren,
zoals zoveel vlinders
zorgeloos?
Kom van ver
of van dichtbij?
Van een bos
of uit een tuin?
En voel je niet melancholisch
van de wind zelf
wie neemt je mee?
De eerste regen, Marino Moretti
De druppels van de eerste regen vallen
dat nog steeds timide geratel op de stoep,
terwijl september vrolijk pronkt
het vuur van zijn scharlakenrode bessen.
En het gekwebbel vertrekt
ze praten over de komende herfst
en dat onder de fijne regen
versierd met wijnbladeren en behendige bessen.
Herfstregen, Ada Negri
Ik zou willen, herfstregen, een blad zijn
die je tot in de vezels doorweekt
die het met de tak verbinden, en de tak met de stam,
en de stam op de grond; en jij in de aderen
je gaat voorbij, en je verspreidt, en je lest je dorst.
Ik weet dat de winter aankondigt: dat binnenkort
dat blad zal vallen, kleur gemaakt
roest, en de modder zal zich vermengen,
maar de wortels zullen de stam voeden
om in het voorjaar uit de takken te komen.
Ik zou willen, herfstregen, een blad zijn,
laat me over aan je gebrul, zeker
dat ik niet zal sterven, dat ik niet zal sterven, dat alleen
Ik zal mijn gezicht veranderen zolang de aarde het heeft
zijn seizoenen, en een boom zal takken hebben.
Herfst, Roberto Piumini
Wanneer de aarde
begint te slapen
onder een deken
van lichte bladeren,
wanneer de vogels
ze zingen niets.
Wanneer van paraplu's
mensen bloeien,
wanneer je hoort
hoest iemand,
wanneer een kind
leerling wordt.
Hier is de herfst!
Herfstviolen, Paul Verlaine
Lange snikken
van violen
van de herfst
ze bijten in het hart
met monotoon
loomheid.
Hier is hijgen
en saai, wanneer?
het uur slaat,
ik herinner
de oude dagen
en ik huil;
en ik ga weg
in de ondankbare wind
dat brengt mij
hier en daar
hoe doet de
dood blad.
De bladeren zien vallen, Nazim Hikmet
Als ik de bladeren zie vallen, krijg ik tranen van binnen,
vooral de bladeren van de lanen.
Vooral als het paardenkastanjes zijn,
vooral als er kinderen voorbij komen,
vooral als de lucht helder is,
vooral als ik die dag,
een goed nieuws,
vooral als het hart, die dag,
het doet me geen pijn,
vooral als ik geloof, die dag,
dat degene van wie ik hou van me houdt,
vooral als die dag
ik voel me goed
met mannen en met mezelf.
Als ik de bladeren zie vallen, krijg ik tranen van binnen,
vooral de bladeren van de lanen,
van de paardenkastanjelanen.
De hele herfst, John Keats
Seizoen van mist en zachte overvloed,
jij, intieme vriend van de zon op haar hoogtepunt,
die met hem samenzweren om zwaar en gezegend te worden met druiven
de wijnstokken die aan de strodaken van de daken hangen,
Jij die de bemoste bomen van het huisje onder de appels laat vouwen,
en vul elke vrucht met rijpheid tot in de kern;
jij die de pompoen opblaast en rond met een zoet zaadje
de hazelnootdoppen en laat ze weer bloeien
late bloemen voor de bijen, om ze te misleiden
dat de dagen van hitte nooit zullen eindigen
omdat de zomer hun stroperige cellen vulde:
wie heb je nog nooit gezien, ondergedompeld in je rijkdom?
Soms kunnen degenen die naar je zoeken je vinden,
zonder gedachten op het erf zitten
met haar haar opgetild door het zeven van de wind,
of in slaap verzonken in een groef die slechts gedeeltelijk is geoogst,
verdoofd door de dampen van klaprozen, terwijl je sikkel
spaar de nabijgelegen bundel met zijn met elkaar verweven bloemen.
Soms, als een arenlezer, blijf stil
het hoofd onder een zware last die een stroom oversteekt,
of, in de buurt van een ciderpers, met een geduldige blik,
kijk urenlang naar het druipen van de laatste druppels.
En de liedjes van de lente? Waar ben ik?
Denk er niet over na, je hebt muziek.
Gestreepte wolken bloeien op de dag die zacht sterft,
en raak de stoppelvlakten aan met een roze tint:
dan de muggen in een klagend refrein, hoog verheven
door de lichte wind, of gevallen,
ze huilen tussen de wilgen van de rivier,
en volwassen lammeren blaten luid vanaf het bolwerk van de heuvels,
de sprinkhanen zingen, en met zoete hoge noten
het roodborstje fluit vanuit de omheining van zijn tuin:
zwaluwen verzamelen zich, trillend in de lucht.
San Martino, Giosuè Carducci
De mist op de steile heuvels
motregen zout,
En onder de mistral
De zee schreeuwt en wordt wit;
Maar door de straten van het dorp
Van de ribollir de "tini
De zure geur van de wijnen gaat
De zielen om zich te verheugen.
Schakel "verlichte logboeken" in
Het spit knettert:
De jager fluit
De deur op om te staren
Tussen de roodachtige wolken
Zwermen zwarte vogels,
Com "je ballingschap gedachten,
In de vespero migrar.
Kinderliedjes voor kinderen: de mooiste gedichten voor de kleintjes
De herfst is ook een seizoen vol charme voor kinderen.Op school vieren we vaak de komst van deze periode vol poëzie, met zoete en leuke kinderliedjes om uit het hoofd te leren en allemaal samen te reciteren.
Deze verzen vertellen bitterzoete beelden en prachtige natuurlijke landschappen, waaronder tapijten van gevallen bladeren van bomen, vegetatie met warme aardse kleuren en rode, gele en oranje esdoorns.
De komst van de herfst, Marzia Cabano
herfst klopte,
wat bracht het?
Een mand met appels,
een lepel honing,
rijpe peren,
de wat harde walnoten,
bosjes goud,
kraaien in het koor,
de geur van paddenstoelen,
ietwat lange middagen,
de dikke dichte mist,
een stil schoolmeisje,
de ronde en gele pompoen,
een vermoeide vlinder,
een tapijt van verfrommelde bladeren,
de lange straten, grijs en nat,
veel notitieboekjes om te vullen,
veel kastanjes om te roosteren.
Hallo herfst, je bent gearriveerd,
hoeveel dingen heb je ons gebracht!
De kastanje, Lina Schwarz
Onder de kastanjeboom, in de zomer,
het was een feest van kinderen en vreugde.
Wat een zoete schaduwen gaf hij aan de geluiden
van het praatzieke en levendige gezelschap!
Nu eenzaam, in de grote gesluierde hemel,
in de smerige woestijn van het platteland
die kale desolate stam stijgt op.
En de kinderen? … De kinderen eten kastanjes.
Een, twee, drie…, Marzia Cabano
ONE is de paddenstoel die ik vind
Er zijn TWEE paddenstoelen die oom vindt,
DRIE paddestoelen zouden mij dienen
VIER Ik zal ze met je vinden
VIJF zou prima zijn voor het avondeten,
- Ik begrijp het, een volle mand! -
ZES mijn opa zou ze ook willen
die het beu is om tonijn te eten,
ZEVEN Ik zoek ze voor mijn vader
ACHT onder de bladeren, daar!
NEGEN? Er is er net eentje verschenen!
TIEN Mamma mia! Ik heb geluk!
Met tien paddenstoelen stel ik iedereen tevreden.
Lang leve het bos, laten we zijn "vruchten" zegenen.
