Placenta: wat is het orgaan dat moeder en kind bindt en waarvoor dient het?
De placenta is het tijdelijke orgaan dat in de baarmoeder wordt gemaakt om de aanstaande moeder en de foetus met elkaar te verbinden. Zijn functie is essentieel voor het leven van de baby die geboren zal worden, juist omdat de placenta het filter is waar de voedingsstoffen, ademhalingsgassen, antilichamen en afvalstoffen van de baby doorheen gaan. Juist voor deze functies is de gezondheid van de placenta erg belangrijk en op basis van zijn posities, soms atypisch of problematisch, spreken we van placenta previa, placenta aan de voorkant of placenta aan de achterkant. Laten we eens kijken naar de algemene kenmerken van de placenta en de gevallen waarin deze afwijkingen van de positie vertoont.
De placenta: hoe wordt het gemaakt en hoe werkt het?
© iStock Zie ook
De placenta heeft een voedingsfunctie voor de baby en fungeert als een filter voor elke vitale functie. Via de placenta ontvangt de baby ook zijn antistoffen van de moeder en de placenta-omgeving zelf verdedigt zich tegen eventuele infecties. Sommige infecties bij de moeder gaan echter over op de baby, juist omdat sommige functies gemeenschappelijk zijn. De placenta verandert naarmate de foetus groeit, en de aanwezigheid van een deel ervan, de chorionvlokken, zorgt voor contact tussen het arteriële en veneuze systeem van de moeder en dat van de foetus. Een andere belangrijke functie van de placenta is de productie van hormonen: de eerste en belangrijkste is het choriongonadotrofine, dat de ontwikkeling van het corpus luteum stimuleert, dat op zijn beurt de progesteronen produceert die nodig zijn voor de voortgang van de zwangerschap.
Placenta previa: symptomen en risico's voor de bevalling
De placenta kan, afhankelijk van zijn positie in de baarmoeder, enige stoornis of moeilijkheid vertonen, vooral op het moment van bevalling.Een van de mogelijke gevallen is die van placenta previa: meestal komt de placenta voor in het bovenste deel van de baarmoeder, maar in het geval van placenta previa toont zich aan de onderkant, in de buurt van de baarmoederhals.Om deze reden wordt placenta previa ook lage placenta genoemd.Op het moment van bevalling kan placenta previa de doorgang naar de baarmoederhals van de baby belemmeren, vooral het hoofd en de schouders. Het grootste risico op placenta previa is namelijk dat van een grote bloeding bij een natuurlijke bevalling. De symptomen van placenta previa zijn helaas onzichtbaar in het eerste trimester en worden vaak ontdekt tijdens de morfologische echografie van het tweede trimester.De symptomen van de laatste twee trimesters zijn voornamelijk bloedverlies, en zelfs tijdens de bevalling is het risico dat van overmatige in in verschillende gevallen, de meest risicovolle, lost placenta previa op met een geplande keizersnede.
Placenta previa wordt ook geclassificeerd als marginaal of centraal. Het marginale brengt geen grote problemen of risico's met zich mee, omdat het, hoewel het laag is, het geboortekanaal niet volledig afsluit op het moment van cervicale dilatatie en geboorte. Centrale placenta previa daarentegen sluit het geboortekanaal volledig of bijna volledig af. Dit is het geval wanneer een keizersnede veilig is en gepland moet worden.
Voorliggende placenta en posterieure placenta
De placenta kan, opnieuw op basis van zijn locaties, ook worden geclassificeerd als een voorste of achterste placenta. De voorste placenta ligt in contact met de buikwand van de moeder en geeft op het moment van geboorte geen bijzondere problemen. De achterste placenta daarentegen bevindt zich op de achterkant van de baarmoeder, in correspondentie en nabijheid van de ruggengraat van de moeder. Ook in dit geval levert de achterste positie geen problemen op voor de bevalling, zolang de achterste placenta niet laag is, dwz previa.
Loslating van de placenta: symptomen en gevolgen
In sommige gevallen kan het gebeuren dat er een placenta-abruptie optreedt: de placenta komt los van de baarmoeder voordat de zwangerschap is voltooid De problemen Gezien de voedingsfunctie voor de baby leidt een volledig losgeraakte placenta vrijwel zeker tot vroeggeboorte, vooral om de gevaar voor doodgeboorte van de foetus.Vaak treedt dit fenomeen op vanaf de twintigste week, dus de baby is al ontwikkeld en kan geprobeerd worden om te bevallen.De symptomen van de losgemaakte placenta zijn voornamelijk intense en frequente contracties, bloedverlies, abdominale pijn en een merkbare vermindering van de bewegingen van de baby In deze gevallen is een vroege controle en diagnose noodzakelijk.
De hele zwangerschap in één minuut: de video over het wonder van het leven
In deze video kun je in slechts één minuut het wonder van het leven in wording ontdekken. Van de eerste cellen van conceptie tot de groei van de foetus, tot het moment van geboorte. Ontdek de belangrijkste momenten van de zwangerschap, week na week, kwartaal voor kwartaal.
De placenta na de bevalling
De placenta is, gezien zijn vitale en energetische waarde, zeer kostbaar. Maar wat gebeurt er na de bevalling? De placenta wordt, samen met de andere vliezen die tijdens de zwangerschap worden aangemaakt, na de geboorte van de baby uit de baarmoeder geëlimineerd, in de fase die nageboorte wordt genoemd. Zelfs de navelstreng kan dankzij zijn rijkdom aan stamcellen worden bewaard of gedoneerd om een stamcellenbank te creëren die kan worden gebruikt om vele bloedziekten te bestrijden. De placenta is zo kostbaar voor het leven van de baby dat in de jaren 70 een nieuwe geboortewijze werd geboren, de lotusgeboorte, ook wel integrale geboorte genoemd: de baby wordt via de navelstreng niet onmiddellijk van zijn placenta gescheiden, maar wordt gelaten om te drogen, wachtend tot het snoer vanzelf loskomt. Op deze manier zou de baby een minder traumatische en gewelddadige geboorte krijgen en zou hij zelfs na de geboorte voeding en immuunafweer van de placenta en de navelstreng kunnen ontvangen.
