#Lazonarosa: de helden ten tijde van het Coronavirus
Niet alle helden dragen capes. Dat zeggen ze toch? Onze helden dragen op dit moment eigenlijk geen mantels, maar maskers, handschoenen, pakken en beschermende lenzen. Het zijn artsen, verpleegkundigen en gezondheidswerkers, onvermoeibare werkers die helaas vaak niet worden erkend, noch de compensatie noch de waardigheid die ze verdienen. Neem nu de frontlinie in deze strijd die niet alleen tegen het virus is, maar ook tegen de tijd. Ja, want de tijd begint te dringen, en dat zeggen verpleegkundigen via een oproep van de Landelijke Federatie van Verpleegkundige Beroepen.
"Er is geen tijd meer. We hebben geen bedden meer om mensen onder te brengen, we zijn genoodzaakt om persoonlijke beschermingsmiddelen opnieuw te gebruiken, omdat ze schaars zijn en in veel situaties de beschikbare middelen niet geschikt zijn. We zijn constant in gevaar, we weten dat we elke dag besmetting riskeren en dat we de constante angst ervaren om het virus onze huizen binnen te brengen. Er is zelfs geen tijd meer om te huilen, zo niet aan het einde van de lange slopende diensten. […] We zijn als soldaten aan het front. We hebben ziekenhuizen nodig, mensen. Direct. Nutsvoorzieningen. Niet morgen. We hebben jullie ook nodig lieve burgers. Sluit jezelf op in het huis. Elke uitgang opent de deur naar het virus".
Alessia's gemarkeerde gezicht
Hun gezichten zijn het symbool geworden van de strijd tegen het Coronavirus. Vervormde gezichten, gekenmerkt door langdurig gebruik van beschermingsmiddelen en slopende diensten. Gezichten zoals die van Alessia, een 23-jarige verpleegster, wiens foto op Instagram op internet is rondgegaan. Alessia is bang, bang om naar haar werk te gaan, bang dat het masker misschien niet perfect aansluit op het gezicht, maar ondanks dit, ondanks de vermoeidheid en ondanks moeite om zelfs tijdens de dienst naar het toilet te gaan, zou ze dat beroep opnieuw kiezen, opnieuw en nogmaals, omdat het voor haar een roeping is.
"Ik zal mijn patiënten blijven behandelen en verzorgen, want ik ben trots en verliefd op mijn werk", schrijft ze in haar post, die geen bron van medeleven wil zijn, maar het grimmige getuigenis van de hel leefde dagelijks door degenen die, zoals zij wordt opgeroepen, levens te redden in een noodsituatie die niet gepaard gaat met stoppen. Daarom maakt Alessia van de gelegenheid gebruik om een beroep te doen op al diegenen die het voorrecht hebben om veilig in hun huizen te blijven en dat wil zeggen daar te blijven, met inachtneming van de regels die zijn opgelegd om de verspreiding van de infectie te voorkomen.
“Wat ik vraag van iedereen die dit bericht leest, is om onze inspanningen niet te frustreren, om altruïstisch te zijn, om thuis te blijven en zo degenen die kwetsbaarder zijn te beschermen. Wij jongeren zijn niet immuun voor het coronavirus, ook wij kunnen ziek worden, of erger nog, we kunnen ons ziek maken".
Silvia's dermatitis
En dan is er Silvia, een 29-jarige verpleegster, die duidelijke tekenen van dermatitis op haar handen draagt, veroorzaakt door die handschoenen die de afgelopen dagen als een tweede huid zijn geworden.
“De laatste tijd moet hij vaak 13 uur achter elkaar werken. Dertien uur met handschoenen, elke verandering van handschoenen een handwas, elke was een gedesinfecteerde en weer een ander paar handschoenen. Binnen een week brak ik mijn handen. Hij vecht met de Corona, in de hoop dat hij ons niet gaat slaan."
Ook zij hernieuwt Alessia's uitnodiging om thuis te blijven, een "offer" waaraan we allemaal moeten ondergaan "als jij en jij van ons houden", zoals ze zelf onder de post schrijft.
De Chinese verpleegsters, de eersten die de noodsituatie onder ogen zien
We herinneren ons ook de Chinese verpleegsters. Degenen die als eerste het Coronavirus-drama onder ogen moesten zien. Vrouwen en meisjes van wie het haar om hygiënische redenen tot nul is geschoren, uitgerust met luiers om aan hun primaire fysiologische behoeften te voldoen en die anticonceptiepillen hebben gekregen om de menstruatiecyclus met geweld te blokkeren, waardoor het gevoel van uitputting dat daaruit voortvloeit, wordt vermeden.
Zij zijn de helden die de wereld nodig heeft. Het is dan aan ons om te bewijzen dat we ze verdienen, bijvoorbeeld door thuis te blijven.
