De beschuldigingen van Rowling Transfobie en de reactie van Daniel Radcliffe

J.K. Rowling belandt weer in het middelpunt van de media-aandacht en zeker niet voor haar nieuwste literaire meesterwerk. De maker van de meest geliefde tovenaarsaga in de geschiedenis van de literatuur werd - opnieuw - beschuldigd van transfobie (een discriminerende houding ten opzichte van transseksuelen) na het delen van enkele tweets. De beledigende post betreft de opmerking die de Schotse schrijver aan de zijlijn van een online gevonden artikel heeft achtergelaten.

Kunnen alleen vrouwen met menstruatie in alle opzichten als vrouw worden beschouwd?

Rowling hield niet van de titel van het bovengenoemde artikel, dat als volgt luidde: "Een eerlijkere post-Covid-19-wereld creëren voor menstruerende mensen". Wat niet in goede aarde viel bij de auteur, is het feit dat journalisten een periprase gebruikten om te voorkomen dat ze naar haar mening de term 'vrouwen' noemden. Zo heeft J. K. twitterde de volgende reactie: “Mensen die menstrueren? Ik weet zeker dat er het juiste woord is om ze te definiëren. Help me... Wezels?". Met een sluier van slecht verhulde ironie heeft de schrijver duidelijk gemaakt dat alleen degenen met menstruatie kunnen worden gedefinieerd en herkend als "vrouwen" op zichzelf, waardoor transseksuele vrouwen effectief worden uitgesloten en, zoals sommige gebruikers hebben opgemerkt, degenen die in de menopauze zijn, hysterectomieën hebben ondergaan of een hormoonbehandeling hebben ondergaan.

Ter verdediging heeft de moeder van Harry Potter aangegeven dat ze de LGBTQI+-zaak steunt, niet zonder echter te herhalen dat het geslacht van een persoon niet als een mening kan worden beschouwd. Hier zijn zijn woorden: "Als seks niet echt is, is er geen aantrekkingskracht voor hetzelfde geslacht. Ik ken en hou van transgenders, maar het uitwissen van het concept van seks annuleert de mogelijkheid om over je leven te praten. Het idee dat mensen zoals ik, die dicht bij de meest kwetsbare vrouwen hebben gestaan, zij die het slachtoffer zijn geworden van mannelijk geweld, transgenders kunnen 'haten' is onzin.". Kortom, een beetje zoals zeggen: "Ik heb veel zwarte vrienden, ik kan niet racistisch zijn" en in plaats daarvan kun je dat wel, oké als je kunt.

Het probleem ligt aan de onderkant. De vrouw lijkt in feite niet gewillig te accepteren dat de "genderidentiteit van een persoon het biologische geslacht van laatstgenoemde kan negeren", in feite de bevolking in waterdichte compartimenten onderbrengen waarin het alleen mogelijk is om als vrouw te worden beschouwd als een keer per maand vindt er een kleine en fysiologische bloeding plaats in onze geslachtsdelen. Om dit te bevestigen, nog een andere tweet van Rowling over de kwestie: “Ik respecteer het recht van alle transgenders om op de meest authentieke manier te leven en zichzelf te zijn. Ik zou met je meelopen als je gediscrimineerd zou worden omdat je trans bent. Maar mijn leven werd gevormd door vrouwelijk te zijn. Ik vind het niet hatelijk om het te zeggen”.

De tussenkomst van Daniel Radcliffe

Onverwacht laat Daniel Radcliffe, de tolk van Harry Potter, die opgroeide - het kan gezegd worden - onder Rowlings vleugels, zijn stem horen. Via een persbericht gepubliceerd op de Trevor Project-website, een non-profitorganisatie waarvan hij een getuigenis is die concrete en psychologische hulp biedt aan LGBTQI+-mensen die het risico lopen om zelfmoord te plegen, deed de acteur zijn zegje over de affaire, waarbij hij Rowling "verslaat". met een toespraak die 92 minuten applaus waard is:

“Elke bewering van het tegendeel wist de identiteit van transgenders uit en druist in tegen wetenschappelijk advies en gezondheidsverenigingen die veel meer ervaring hebben dan J.K. en mezelf " en sluit dan af met te herhalen dat: 'Transgendervrouwen zijn in alle opzichten vrouwen'.

Radcliffe heeft echter absoluut de heilzame kracht van een meesterwerk als "Harry Potter" niet ontkend en, ondanks de opmerkingen van sommige gebruikers die zichzelf "berouwvol" noemden in een tekening van damnatio memoriae aan de schade, tegelijkertijd, van de auteur en het werk, gaf hij uiting aan zijn spijt met de volgende woorden:

“Het spijt me ten zeerste als deze woorden je hebben weggeleid van de Harry Potter-boeken. Ik hoop dat dat niet echt het geval is. Dit zijn boeken die je hebben geleerd dat liefde de sterkste kracht in het universum is, in staat om alles te overwinnen. En die kracht komt van diversiteit, niet van dogma's die leiden tot onderdrukking van de meest kwetsbare minderheden. Als er personages zijn die je hebt gezien als vloeiend, trans, non-binair, homo en biseksueel ... Als deze verhalen tot je hart hebben gesproken en je hebben geholpen moeilijke tijden te overwinnen ... Dan is de liefde tussen jou en die boeken heilig. En niemand kan het aanraken. Zelfs deze laatste opmerkingen niet".

Dit kunnen we hem inderdaad niet kwalijk nemen. Ongeacht de "verdeeldheid" van de auteur, is het niet juist dat een werk dat ons verliefd heeft gemaakt en dat zelfs na vele jaren blijft doen, de verliezer is.

Rowling is geen onbekende in dit soort controverses

Het is niet de eerste keer dat J.K. Rowling vertoont enkele duidelijke tekenen van transfobie en verdient terecht de bijnaam "terf" (van de Engelse, radicale trans-exclusionistische feministe), een tak van feminisme die transgendervrouwen uitsluit van de categorie "vrouwen". De eerste indicatie van deze trend dateert van maart 2018, toen gebruikers de like van de auteur niet misten voor een tweet die een oppervlakkige en soms aanstootgevende definitie van transseksuele vrouwen gaf, door hen "mannen in pakken" te noemen. Als we een sprong voorwaarts maken op de tijdlijn die is gemarkeerd door Rowlings blunders, bevinden we ons in december 2019, precies op de 19e, de dag waarop de schrijver publiekelijk de verdediging op zich neemt van Maya Forstater, een Britse vrouw die werd ontslagen nadat ze op sociale netwerken had geschreven dat degenen die een overgangstraject hebben doorlopen om vrouw te worden, kunnen niet in alle opzichten als zodanig worden beschouwd.

Waarom praten we erover en stellen we een dergelijk feit aan de kaak? Omdat het echt beschamend is dat in 2020 de vrijheid van een persoon, of het nu seksueel, identiteit of religieus is, worstelt om de erkenning en het respect te krijgen die het verdient. Ons stilzwijgen tegenover dit soort discriminatie kan zelfs meer schade aanrichten dan de discriminatie zelf.