Hoe heten de tenen: de officiële nomenclatuur en de leuke informele namen
Goed verzorgde tenen met de juiste glans zijn ongetwijfeld een echt wapen van vrouwelijke verleiding. Vaak ben je uren bezig met pedicure bij de schoonheidsspecialiste, met het regenereren van voetbaden of het kiezen van de juiste nagellak maar misschien weet je niet eens hoe je vingers heten!Door verder te lezen ontdek je hun officiële en minder officiële namen. Maar bekijk nu de video en ontdek de nagellak om ze op een trendy manier te versieren!
Hoe heten de tenen: digiti pedis
De tenen zijn opgebouwd uit huid, botten, gewrichten, pezen, ligamenten, zenuwen, bloedvaten. In de voeten zitten 52 stukjes botten en gehoorbeentjes. Op de rug hebben ze de nagels aan de uiteinden, die hen beschermen tegen trauma, onder de vingers in het plantaire gebied bevinden zich de vingertoppen met de vingerafdrukken, de dermatoglyphs. De rug en dus het plantaire deel zijn vergelijkbaar met die van de handen. De vingers helpen de voet bij verschillende functies: ze geven hem stabiliteit in een rechtopstaande positie, laden het grootste deel van zijn gewicht op de grond, laten hem lopen, rennen, springen. In het geval van een falangeale fractuur maakt de pijn het bijna niet mank lopen.Verschillende pathologieën kunnen de tenen aantasten, zoals botbreuken, verstuikingen, nagelziekten, mycose, likdoorns, eelt, tilomas, patrijsogen, artritis, artrose, jicht, hallux valgus. Net als de duim heeft de grote teen twee vingerkootjes, alle andere drie.
Hoe heten de tenen: numerieke nomenclatuur en populaire namen
In de anatomische teksten worden alleen de officieel erkende namen van de tenen genoemd, volgens de Internationale Conventie van 1998. Alle namen van de tenen krijgen de rangtelwoorden van de Romeinse cijfers volgens een numerieke nomenclatuur. Gaande van de binnenkant van de voet naar de buitenkant, hebben we de 1e teen, digitus primus, de 2e teen, digitus secundus, de 3e teen, digitus tertius, de 4e teen, digitus quartus en de 5e teen, digitus quintus.
De Latijnse naam die samen met het nummer wordt weergegeven, is de letterlijke bewoording van de numerieke versie. De anatomische terminologie, waarin alle termen van de menselijke anatomie zijn verzameld, is immers in het Latijn geschreven. De officiële namen van de tenen bevatten ook twee alternatieve namen voor de eerste en vijfde voet, respectievelijk hallux en minimus pedis genoemd, d.w.z. grote teen en minste teen in het Italiaans. Andere populaire namen van de gesproken taal moeten als ongepast worden beschouwd, zoals ditone, pollicione om de duim, de wijsvinger te definiëren; illice, melluce, dilluce voor de tweede vinger; trilluce en trilluce voor de derde vinger; Ik peins of pondo voor de vierde vinger; minolo of minulo voor de vijfde vinger, de pink. Met betrekking tot deze onofficiële namen is Crusca van mening dat, hoewel ze in recente literatuur zijn gebruikt, ze niet zijn geregistreerd in een officieel erkende lexicografie. In feite moeten deze niet-officiële namen, juist omdat ze geen logica of uniformiteit hebben die hen als officiële namen verbindt, niet als alternatieven worden beschouwd. reflexologie, osteopathie en verschillende alternatieve geneeswijzen, officiële medische termen kunnen niet worden herkend en hun oorsprong is volledig onbekend.
Hoe heten de vingers van de hand: duim, wijsvinger, middelvinger, ringvinger, pink
Integendeel, de vingers van de handen volgen ook vanuit semantisch oogpunt een logica. De naam Pollice is afgeleid van het Latijnse pollex-pollicis, misschien afgeleid van het werkwoord polleo, dat krachtig, sterk, kracht en gezag heeft. In feite is de duim niet alleen de eerste vinger van de hand, maar het is ook de grootste en de enige opponeerbare vinger, die grijpvaardigheid mogelijk maakt (kenmerkend in het paleolithicum in het prehistorische tijdperk van Homo habilis, dat is het vermogen om te grijpen objecten met de hand, ongeveer 2,4 miljoen jaar geleden). De term Index is afgeleid van het Latijnse indica, dat wil zeggen aanduiden en in feite met deze vinger geven we aan, laten we iets zien. Het Midden wordt zo genoemd vanwege zijn centrale positie, in medium, dat in het centrum is; de "Annulare van annulus, ring, omdat het degene is waarin de trouwring wordt ingebracht; de pink altijd van het Latijnse minimus, dat is klein. Bij oneigenlijk gebruik wordt de duim ook gebruikt om de eerste teen van de voet lateraal van de eerste en mediaal ten opzichte van de derde In Angelsaksisch sprekende landen worden onofficiële namen voor de tenen gebruikt: de eerste vinger is de grote teen; de tweede vinger is de lange teen of voetindex (indexteen ); de derde teen is de middelste teen, de vierde teen is de ringteen; de V-vinger is de kleine teen (kleine teen, babyteen of kleine teen). Een leuk spel voor kinderen is het leren tellen van de maanden van het jaar, januari, februari, maart, april, mei, juni, juli, augustus, september, oktober, november en december op de knokkels van de vingers en op de groeven tussen de Als de maand op de knokkel valt, is het 31 dagen, als het in de holte gaat, is het 30 of 28 (zoals de maand februari) of 29 in schrikkelmaanden.
Twee soorten voet: de Griekse voet, de Egyptische voet
De Griekse voet is degene waarbij de tweede teen langer is dan de grote teen. Het wordt als esthetisch mooi beschouwd en wordt "modelvoet" genoemd, het is meestal slank en taps toelopend: de laatste tenen zijn korter dan de eerste drie. Orthopedisten die een Griekse voet kan elk type schoeisel zonder problemen en ongemak dragen. Voor podomancy zijn degenen met taps toelopende vingers ambitieus en tonen vaak ook arrogantie, een aspect van de persoonlijkheid dat in toom moet worden gehouden. Voor velen is het een kenmerkend teken van schoonheid: van Botticelli's Venus tot Marilyn Monroe alle bijzonder mooie vrouwen hebben deze bijzonderheid in de vorm van de tenen. En zelfs David van Michelangelo lijkt het te bevestigen. De Egyptische voet is de meest voorkomende voet in Italië. De langste teen is de "Grote teen. De vorm om precies vanaf de grote teen te klimmen neemt af tot de vijfde teen, de kortste.Meestal is de Egyptische voet ook langer en smaller.
Wie de Egyptische voet heeft, met de grote teen langer dan de andere tenen, die dan geleidelijk in lengte afdaalt met een hoek van 45°, altijd volgens podomancy, heeft bepaalde kenmerken, zoals praktisch gevoel, rationaliteit, liefde voor de natuur, hij houdt van esthetiek, hij is een eenzame en zeer gereserveerde persoon. Deze voet wordt gedefinieerd als de voet van het koningschap. Wie de Egyptische voet heeft, moet echter puntige schoenen vermijden, die ertoe leiden dat de grote teen naar de anderen buigt. vingers.
Andere voetsoorten: de Romeinse voet, de Keltische voet, de Germaanse voet
De Romeinse voet wordt ook wel vierkante voet genoemd, omdat de eerste drie tenen min of meer even lang zijn en de voorlaatste en laatste tenen (de pink van de voet) iets korter zijn. Podomancy-enthousiastelingen geloven dat mensen met Romeinse voeten zwijgzaam, introvert en vatbaar zijn voor amoureuze teleurstellingen, omdat ze geneigd zijn om onmogelijke liefdes te verlangen. Degenen met Romeinse voeten mogen geen te strakke schoenen dragen, die problemen veroorzaken door ze in onnatuurlijke posities te dwingen, en zelfs geen schoenen met te hoge hakken, die het voorste deel van de voet met kracht naar de teen duwen. De Keltische voet heeft de tweede teen, veel langer dan de grote teen en slank. Voor podomancy zijn al diegenen die een Keltische voet hebben tot sport geneigd, hebben een spontaan, vaak impulsief karakter, maar zijn zeer toegewijd en trouw aan de geliefde. Wie heeft de Germaanse voet de 4 tenen volgen de grote teen bijna even lang en veel korter dan de eerste teen Er is een duidelijk verschil tussen de lengte van de grote teen en die van de andere tenen, die min of meer de dezelfde lengte, veel kleiner dan de eerste vinger. Net als degenen die de Egyptische voet hebben, zijn het individuen met een groot praktisch gevoel, ze zijn concreet, helder, berekenen goed de voor- en nadelen voordat ze keuzes maken en belangrijke beslissingen nemen. Ze weten niet hoe ze moeten improviseren, ze zijn niet gunstig en vatbaar voor veranderingen van welke aard dan ook, ze dromen liever niet, maar blijven goed gehecht aan de aarde en de realiteit.
