Wanneer zie je de kleur van het oog van een pasgeborene?
Laten we eerlijk zijn, wanneer we worden geconfronteerd met een pasgeboren baby, is een van de eerste dingen die we ons afvragen, de kleur van zijn ogen. We zullen dus verrast zijn om goed in zijn iris te kijken, om te begrijpen of het blauw, groen of bruin is en of hij meer van mama of papa heeft genomen.
De waarheid is dat deze nieuwsgierigheid - die niemand kan opgeven bij het bezoeken van een pasgeboren baby - lang moet wachten voordat hij volledig bevredigd is.
Dit komt omdat het even duurt voordat het oog van een kind zich stabiliseert en zijn ware kleur laat zien.
Naast deze nieuwsgierigheid zijn er anderen die ons aanvallen zodra we weten van een nieuwe geboorte, bijvoorbeeld de naam kennen die de ouders hebben gekozen. Hier zijn enkele met een bijzonder mooie betekenis om uit te kiezen voor uw kinderen of om aan uw dierbaren voor te stellen.
Blauw, groen, blauw of bruin: hoe wordt de oogkleur bepaald?
In de eerste paar maanden van hun leven hebben pasgeborenen meestal blauwe, cerulean of grijsachtige ogen. Deze cerulean, min of meer helder, is in de meeste gevallen niet de uiteindelijke kleur, maar een vrij standaardtint die wordt bepaald door de kleine hoeveelheid melanine die aanwezig is in het stroma van de iris in de periode onmiddellijk na de geboorte.
De gespecialiseerde cellen waaruit het is samengesteld, melanocyten genaamd, worden alleen geactiveerd in de aanwezigheid van licht en daarom beginnen ze vanaf de geboorte te "werken", waarbij ze geleidelijk de kleur van de ogen bepalen. In de negen maanden van de zwangerschap was de foetus in het donker, daarom kon de kleur van de iris zichzelf niet bepalen, juist vanwege de afwezigheid van licht, en wordt onthuld met een generieke cerulean, die we proberen te interpreteren vanaf het begin begindagen, ten onrechte aangezien voor een grijsblauwe toekomst.
Op dit punt hangt het allemaal af van hoe de melanocyten werken en hoeveel melanine ze afscheiden: als ze weinig produceren, krijgt de baby blauwe ogen, als ze wat meer produceren, zal de kleur vrijwel zeker groen of hazelnoot zijn, als ze in plaats daarvan veel werken, zullen de ogen bruin zijn - het meest voorkomende geval - of zwart.
Er zijn ook kinderen die direct donkere of bruine ogen laten zien, in deze gevallen zullen ze nauwelijks veranderen in lichtere kleuren zoals blauw, grijs of groen, omdat de hoeveelheid melanine al in de genetische code aanwezig is en dus alleen maar kan stabiliseren, blijven die tonen of donkerder worden.
Wanneer wordt de oogkleur van een pasgeboren baby permanent?
Maar hoe lang moet je wachten voordat je begrijpt wat de oogkleur van ons kind zal zijn?
Over het algemeen is het pas na de eerste verjaardag mogelijk om met zekerheid te zeggen of we te maken hebben met lichte of donkere ogen en om de precieze en definitieve kleur te identificeren; tot die tijd is het beter om geen overwinning te zingen. Vaak kunnen vanaf de zevende maand zeer waarheidsgetrouwe hypothesen worden gemaakt over de ogen van pasgeborenen, maar om zeker te zijn, is het goed om een echt jaar te wachten vanaf de geboorte van de baby.
De rol van genetica (en grootouders) bij het bepalen van kleur
Maar kunnen we het op de een of andere manier raden? Veel vrouwen die al zwanger zijn - en met hun partners en verschillende familieleden - beginnen te veronderstellen en wedden op de kleuren van de ogen van het toekomstige kind, waarbij ze alle mogelijke combinaties bestuderen.
De kleur van de ogen, zoals alle fysieke kenmerken, wordt bepaald door genetica, dus je kunt het min of meer gaan begrijpen, zonder schokkende verrassingen te verwachten. Met een goede kans, bijvoorbeeld van twee mensen met blauwe ogen, of juist bruin, wordt een kind geboren met ogen van dezelfde kleur. Maar let op, dit is niet altijd het geval, want ook grootouders en het DNA van de voorouders spelen een rol.
Een kind met groene of blauwe ogen geboren uit ouders met donkere ogen is niet iets bizars: door de stamboom van beide families op te zoeken, vindt u ongetwijfeld een van de grootouders (vaderlijk of moederlijk) met dezelfde kleur Hoeveel broers en zussen hebben tenslotte verschillende ogen, ook al komen ze uit dezelfde genetische combinatie?
Er moet echter worden gezegd dat de donkere kleur over het algemeen dominant is over de lichte en daarom waarschijnlijker wordt overgedragen.
Het moet ook gezegd worden dat naar het eerste levensjaar de kleur van de iris meer en minder gestabiliseerd is, het is daarom moeilijk om te denken dat een licht oog bruinzwart wordt, of in ieder geval een veel donkerdere kleur, en die van de donkere ogen worden te veel lichter en worden groenblauwe tinten.
Het is ook altijd uit te sluiten dat er in de loop der jaren chromatische vervormingen zijn, maar het kan gebeuren dat met het verstrijken van de leeftijd de tinten worden verrijkt en de ogen kleine veranderingen ondergaan, waarbij ze zich richten op kleuren die dicht bij die van oorsprong liggen. voorbeeld dat bruingroene ogen na verloop van tijd geheel of bijna geheel groen worden.
Ten slotte is het noodzakelijk om een overweging te maken die vooral door de jaren heen kan gebeuren: de zon heeft over het algemeen de neiging om de kleur van de ogen een beetje te veranderen, waardoor kleine tinten naar voren komen en de kleur van de iris iets lichter wordt; vaak benadrukt het ook vlekken van een andere kleur of toon op toon dan de basis.
Knijpende ogen: een normaal verschijnsel in de eerste 6 maanden van het leven van een pasgeborene
Hier is vaak ongerustheid over, maar nieuwe ouders moeten weten dat een beetje scheel kijken normaal kan zijn in de eerste zes maanden van het leven van hun baby. De ontwikkeling van het gezichtsvermogen vindt plaats in de hersenen en begint niet direct vanuit de ogen, daarom is het essentieel dat de zenuwsignalen en hersenboodschappen compleet en effectief zijn.
Precies op de leeftijd van zes maanden beginnen de twee hersenhelften goed op elkaar te coördineren en correct te communiceren, waardoor het zicht zich ook kan stabiliseren en de ogen zelf beter kunnen coördineren.
Om dit te begrijpen, is er in het algemeen een kleine test die elke moeder voor zichzelf kan doen: ze bedekt één oog van de baby, laat beide ogen in één richting bewegen, waardoor hij misschien de beweging van een speeltje of een ander voorwerp volgt dat kan zijn aandacht trekken, en kort daarna haalt hij zijn hand van zijn bedekte oog om te zien of hij de ander volgde.
In ieder geval zal het uw eigen kinderarts zijn om u gerust te stellen in de eerste maanden van het leven van uw kind, maar als u twijfelt, aarzel dan niet om hem spontaan te raadplegen om alle nuttige informatie te krijgen.
