Dit is waarom Arisa de pruik niet meer wil dragen
Er is geen truc en er is geen bedrog. Arisa keert op haar stappen terug en laat een paar dagen later - het lijkt definitief - het idee varen om een pruik te dragen terwijl ze wacht tot haar haar teruggroeit. De zanger lijdt in feite aan trichotillomanie, een aandoening van nerveuze oorsprong waarvoor proefpersonen de neiging hebben om dwangmatig aan hun haar te trekken tijdens perioden van bijzondere stress. Maar tegen Arisa die, weet je, dol is op de oprechtheid, is niet geïnteresseerd om gewaardeerd te worden voor iets dat in feite niet van haar is.
"Voor de regen van likes op mijn mooie pruik, zal ik degenen feliciteren die het hebben gedaan, maar dit ben ik, of je het nu wilt of niet". Een krachtig statement van eigenliefde, waarmee de vrouw haar volgers uitnodigt om wat meer van elkaar te houden en ervoor te zorgen dat "Ons gevoel van eigenwaarde is niet afhankelijk van een like".
De waarde van een vrouw wordt gemeten buiten haar esthetische verschijning
Als Arisa deze keuze heeft gemaakt, is dat omdat ze zichzelf zo leuk vindt, zelfs met haar bijna netjes geschoren, en ze is niet van plan haar uiterlijk te ontkennen alleen om de toestemming van anderen te krijgen. 'Ik ben een mens, een vrouw en het spijt me dat een pruik een goede manier is om ervoor te zorgen dat je van me houdt. [...] een vrouw laten denken dat ze de moeite waard is en in de wereld kunnen blijven buiten haar fysieke verschijning en hoe cool ze op sociale media kan verschijnen, laat er meer zijn, observeer goed, luister, evalueer, gun me tijd en de kans om ervoor te zorgen dat je van me houdt”, legt de zangeres uit in het bijschrift bij de op Instagram geplaatste foto waarop ze zich natuurlijk laat zien.
Natuurlijk kunnen we niet ontkennen dat het esthetische aspect belangrijk is, maar we proberen er niet de hoofdfocus van te maken, of erger nog, een obsessie. Er zijn andere oneindige bronnen in ieder van ons die het verdienen om met dezelfde toewijding gecultiveerd te worden, waarbij persoonlijk welzijn altijd voorop staat. Arisa is er in feite van overtuigd dat "We zijn allemaal een kostbare bron van verrassingen en vaardigheden, maar we laten ons vaak beïnvloeden en verdwalen in een glas water", de uitbarsting afsluitend met een uitnodiging dat we allemaal voor de spiegel naar elkaar zouden moeten schreeuwen: “COURAGE TYPE”.
We claimen het recht om onszelf te zijn
De aankondiging van de zangeres werd met veel enthousiasme ontvangen door haar volgers, beroemd en niet, die de reflectie delen en zeggen dat ze genoeg hebben van de druk op het esthetische aspect waarmee vrouwen (en, verrassend, sommige mannen), ze moeten dagelijks handelen. We zijn allemaal goed in het prediken van de waarde van vrijheid, iets minder in het in praktijk brengen ervan. Laten we Arisa's voorbeeld volgen en onze vrijheid claimen om te zijn zoals we zijn, zonder onszelf te transformeren of te vermommen om ons geaccepteerd te voelen door een afwijkende samenleving die, hoe we ook zijn, altijd zal moeten zeggen. We kunnen alleen maar juichen voor de woorden van Arisa, een vrouw met een mooi hoofd, maar vooral een denkend hoofd.
