Tachycardie tijdens de zwangerschap: de oorzaken van de verhoogde hartslag en wanneer u zich zorgen moet maken
Tachycardie tijdens de zwangerschap, die bestaat uit een verhoging van de hartslag van de aanstaande moeder, kan verschillende oorzaken hebben.Tachycardie die vaak voorkomt tijdens de laatste maanden van de zwangerschap, kan ook optreden in de eerste maanden, aan het begin van de zwangerschap zelf, wanneer het is fysiologisch dat hartslagen versnellen. Hier is alles wat er te weten valt, aangezien tachycardie tijdens de zwangerschap ook in verband kan worden gebracht met angst ... bekijk onze video erover:
Hoe manifesteert tachycardie zich tijdens de zwangerschap?
Tachycardie tijdens de zwangerschap komt, zoals verwacht, vrij vaak voor. We spreken van tachycardie wanneer de hartslag stijgt waardoor het hart meer dan 100 slagen per minuut maakt. Over het algemeen verhoogt het hart van de aanstaande moeder tijdens de zwangerschap het aantal slagen per minuut, maar behoudt het een regelmatig ritme.
Vanaf de eerste maanden van de zwangerschap is de toename van de hartslag fysiologisch: het hart van een zwangere vrouw moet sneller meer bloed rondpompen om de baby te voorzien van alle zuurstof die het nodig heeft om zich te vormen en te groeien. Bijgevolg zal de tachycardie aan het begin van de zwangerschap milder zijn, om in de laatste draagtijd sterker te worden.
Het belangrijkste symptoom waarmee tachycardie tijdens de zwangerschap optreedt, zijn hartkloppingen: de aanstaande moeder realiseert zich dat ze een snelle hartslag heeft, met een gevoel van sterke pulsatie in het hart, in de borst. Niet zelden kan de zwangere vrouw tachycardie hebben, maar geen symptomen ervaren: over het algemeen is het gemakkelijker op te merken als u in rust bent.
Andere symptomen die gepaard kunnen gaan met tachycardie tijdens de zwangerschap zijn een gevoel van uitputting en vermoeidheid, een staat van angst en/of opwinding, duizeligheid of syncope, piepende ademhaling of problemen met zwelling in de benen en voeten.
Zie ook
Tachycardie tijdens de zwangerschap: de oorzaken van een verhoogde hartslag bij zwangere vrouwen
Tachycardie tijdens de zwangerschap kan verschillende oorzaken hebben, waarvan de meeste fysiologisch van aard zijn en geen bijzondere angst of zorgen bij de aanstaande moeder mogen wekken. De toename van de hartslag - die in de laatste periode van de zwangerschap steeds vaker kan optreden - is te wijten aan de aanpassing van het lichaam van de zwangere vrouw aan zijn nieuwe "functie".
Tachycardie in de eerste maanden van de zwangerschap (vanaf de derde week) is het gevolg van de verhoging van de hartslag van de zwangere vrouw, zodat ze efficiënter kan worden in het bieden van alle zuurstof aan de foetus die nodig is om organen te ontwikkelen.
De zwangere vrouw heeft in het begin van de zwangerschap een verhoogde zuurstofbehoefte, produceert een groter bloedvolume, verhoogt ook de bloeddruk en het hartminuutvolume. Al deze veranderingen kunnen leiden tot tachycardie.
Tijdens de laatste maanden van de zwangerschap kan de aanstaande moeder echter nog gemakkelijker last krijgen van tachycardie als gevolg van gewichtstoename, wat - vooral na lichamelijke inspanning - een belangrijker werk van het hart vereist. Een andere van de meest voorkomende oorzaken van tachycardie is psychologisch van aard: angst voor de naderende geboorte en alle veranderingen die plaatsvinden in het leven van een toekomstige moeder kan als belangrijkste symptoom de toename van de hartslag hebben.
Andere oorzaken van tachycardie tijdens de zwangerschap
Tachycardie tijdens de zwangerschap kan ook oorzaken van pathologische aard hebben, hoewel dit gelukkig minder frequente omstandigheden zijn. Als de aanstaande moeder hartproblemen had voordat ze zwanger werd, is het mogelijk dat deze aandoeningen verergeren als gevolg van de stress waaraan haar lichaam wordt blootgesteld tijdens de zwangerschap, omdat ze zich nu op een voor de hand liggende manier kunnen presenteren voor de eerste keer. tijd.
Een van de belangrijkste pathologische oorzaken van tachycardie tijdens de zwangerschap is lage arteriële druk, ook wel hypotensie genoemd.In deze gevallen, vooral in de eerste maanden van de zwangerschap, manifesteert tachycardie zich met tijdelijke hartkloppingen, die over het algemeen vanzelf verdwijnen aan het einde van de zwangerschap. het tweede trimester, wanneer lage bloeddruk de neiging heeft te normaliseren.
Andere pathologische oorzaken van tachycardie tijdens de zwangerschap kunnen schildklieraandoeningen of gevallen van bloedarmoede zijn (ijzertekort komt zeer vaak voor tijdens de zwangerschap, wanneer de behoefte aan deze voedingsstof toeneemt). Het kan ook in verband worden gebracht met andere hartaandoeningen, astmaproblemen of longinfecties, of in verband worden gebracht met een verkeerde levensstijl: tachycardie tijdens de zwangerschap kan verband houden met overmatige lichamelijke activiteit, stress- of angstsituaties, inname van stimulerende stoffen (van cafeïne tot nicotine) , tot een aandoening van zwaarlijvigheid van de zwangere vrouw.
In de meest ernstige gevallen, waarin het goed is om onmiddellijk medische hulp in te roepen, kan het een symptoom zijn van problemen die verband houden met de zwangerschap zelf, van inwendige bloedingen tot placenta-abruptie, van ruptuur van de baarmoederzak tot een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Gelukkig is dit slechts een zeldzamere omstandigheid.
Diagnose en behandeling van tachycardie tijdens de zwangerschap
Hartauscultatie door de arts is voldoende om tachycardie tijdens de zwangerschap te diagnosticeren. Als er hartkloppingen zijn, hoeft de gynaecoloog alleen een eenvoudige bloedtest voor te schrijven om mogelijke oorzaken te identificeren die verband houden met schildklier, bloedarmoede of andere veel voorkomende problemen tijdens de zwangerschap. Nauwkeurigere tests die het mogelijk maken om de specifieke kenmerken van tachycardie te identificeren, zijn het elektrocardiogram en de hartholter.
In de meeste gevallen heeft tachycardie tijdens de zwangerschap geen specifieke behandeling nodig, maar gaat deze vanzelf over. Als de oorzaken fysiologisch en niet-pathologisch zijn, is het niet nodig om medicijnen te gebruiken. In gevallen waarin het probleem niet pathologisch van aard is, zal de arts een specifieke behandeling voor de gevonden pathologie aangeven.
