School en Covid: hoe studenten worden geëvalueerd
De verrassingen van dit afwijkende schooljaar gaan door en lijken niet te willen eindigen: naast de moeilijkheid om te begrijpen hoe de examens voor de lessen aan het einde van de cursus zullen plaatsvinden, is de kwestie van beoordelingen ook behoorlijk complex en is het de onderwerp van verschillende heroverwegingen.
Het probleem ontstond toen nog niet in de wet was vastgelegd of de beoordeling voor afstandsonderwijs dezelfde legitimiteit had als die in aanwezigheid. De goedkeuring van het Cura Italia-decreet verduidelijkte vervolgens de zaak, door het verplichte karakter en de faculteit van leraren in te stellen om oordelen te kunnen uiten, zoals zou zijn gebeurd tijdens een traditioneel schooljaar.
Aan de andere kant, een school waarvan de regelmaat al dramatisch in het gedrang was, hoe had ze die striktheid kunnen handhaven, zelfs minimaal, die nodig is om onze kinderen uit bed te krijgen en voor de pc te gaan staan om lessen bij te wonen?
Waar zouden de beste en meest verdienstelijke mensen de motivatie hebben gevonden om te blijven, zonder applaus van verdienste? Hoe weet je of een taak goed of slecht is uitgevoerd? Want eigenlijk zijn de stemmen hiervoor. Zich oriënteren in de studie en begrijpen hoe te verbeteren. Zelfs een mislukking kan een moment van groei zijn, een STOP om jezelf in vraag te stellen en je schooltraject opnieuw in te plannen.
Angst en de wens om resultaat te boeken zijn twee fundamentele hefbomen die de acties van ieder van ons bepalen: we studeren bijvoorbeeld uit angst voor studieschulden en besteden de hele zomer aan boeken of voor de vreugde een uitdaging te hebben gewonnen, en iets groter geworden. De school ook ontdoen van een uitkomst, evenals van het menselijk contact dat haar tot een bevoorrechte ervaringsplaats voor ontwikkeling en groei maakt, zou een nieuwe slag zijn geweest. Deze keer dodelijk. In eerste instantie leek het erop dat het zo zou gaan toen het ministerie duidelijk maakte dat de kinderen allemaal zonder storingen worden toegelaten tot het schooljaar 2020-2021.
Toen kwam er een nieuwe specificatie: degenen die een evaluatie van minder dan 6/10 hebben in een of meer vakken, zullen in september moeten werken om ze te herstellen, via een geïndividualiseerd lesplan dat door de docenten zal worden opgesteld.
De afwijzing is in plaats daarvan voorzien in het geval dat de frequentie van de didactische activiteiten sporadisch is geweest of volledig ontbreekt, om de klassenraad geen manier te geven om verschillende oordelen te uiten. Godzijdank!
Sommige kinderen en zelfs hun ouders konden het gewoon niet verdragen dat klasgenoten die tijdens de les nooit contact hadden ermee weg konden komen!
Wat de evaluaties van de basisschool betreft, is besloten om de oude parameter, bestaande uit cijfers in tienden, aan te passen naar een op oordelen gebaseerde parameter. Dus voor dit jaar afscheid van de cijfers en in plaats daarvan een nieuwe formule, nog onbekend.
Het voorstel van de minister is gebaseerd op het feit dat papa het leren van kinderen, die als basisbehoefte in contact zijn met leerkrachten, in het bijzonder meer heeft bestraft dan in andere schoolklassen. De evaluatie in tienden zou daarom te moeilijk voor hen zijn geweest, gezien het grote ongemak dat onze kleintjes en wij en zij hebben geleden.
Maar misschien hadden de kinderen graag gezien dat hun inspanningen erkend zouden worden door die schijn van normaliteit te geven waaraan ze zich kunnen vastklampen. Misschien had zo'n kritiek schooljaar zichzelf in hun geheugen kunnen opslaan door het geheugen van een nieuwe rapportkaart toe te voegen, vergelijkbaar met de vorige. In plaats daarvan loopt zelfs de laatste scène van deze film, die we nooit meer zouden willen zien, het risico nog grijzer te zijn dan alle andere.
Bij het onderzoeken van de mogelijke evaluatieroosters die leerkrachten basisonderwijs zullen moeten opstellen, vinden we de volgende criteria:
- frequentie, stiptheid en autonomie in de interactie en toegang tot multimediatools door kinderen;
- naleving van leveringen;
- het soort houding waarmee het kind de nieuwe methodieken benaderde: oppervlakkig, adequaat, serieus, volwassen;
- samenwerkingsgeest: schaars en hulpbehoevend, adequaat, autonoom of significant.
Zie ook
Is een evaluatie die precies gebaseerd is op de ontvangst van de nieuwe methodologieën, gezien de innovaties die papa heeft gebracht en de inspanningen die de scholen zelf, de ouders, de kinderen hebben moeten leveren om zich aan te passen, zinvol? Is dat niet nog zwaarder dan de situatie zelf?
Kan een kind echt een "volwassen" houding hebben ten opzichte van een scenario dat zo ver van zijn dagelijks leven staat?
Hoeveel scènes hebben wij volwassenen niet gezien van duidelijke onvolwassenheid, van gebrek aan respect, van degenen die meer waarde hechtten aan een aperitief met vrienden, de regels negerend, dan aan de gezondheid van de gemeenschap?
En kun je de autonomie van een kind inschatten als je bedenkt dat papa op een essentiële manier de hulp van ouders nodig heeft om te functioneren? Uitgaande van het feit dat een kind volgens de wet niet alleen mag worden gelaten voor een pc. Tel daarbij op de dagelijkse behoefte om opdrachten te downloaden, af te drukken, af te laten maken en terug te sturen naar docenten. En last but not least, de onvermoeibare notificaties van de klasgroep.
Denken we echt dat een kind ondanks dit alles autonoom en volwassen kan zijn?
Veronica Leardini
Volg haar en neem contact met haar op:
- Op de site
- Op Instagram
- Op Facebook
