Sex & The Book / Seksuele repressie en de zoektocht naar het uiterste in Elfriede Jelineks geschriften

Elfriede Jelinek, de Nobelprijs voor Literatuur in 2004, werd geboren in 1946 in Mürzzuschlag, Oostenrijk, en woont tussen Wenen, waar ze opgroeide, en München, de geboorteplaats van haar man.

De vader was een Duitse chemicus van Tsjechisch-Joodse afkomst, terwijl de moeder uit een welgestelde Weense familie van Roemeense afkomst kwam, die uit de gratie was geraakt. Elfriede verloor tijdens de Tweede Wereldoorlog verschillende familieleden aan nazi-vervolgingen, maar gelukkig kon haar vader ontsnappen dankzij zijn functie in de industrie waar hij werkzaam was.

Jelinek heeft een zeer strenge opleiding genoten, zowel op de katholieke meisjesschool die ze in Wenen moest volgen, als op het conservatorium, waar ze verschillende instrumenten studeerde onder druk van haar moeder, een moeilijke en autoritaire vrouw, die zich een toekomst voorstelde voor haar als muzikant. Hij studeerde af in orgel en schreef zich vervolgens in aan de universiteit, die hij vanwege de steeds toenemende angstaanvallen niet kon afmaken.

Erika kijkt toe. Het object van haar nieuwsgierigheid wordt aangeraakt met een hand tussen haar dijen en laat zien dat ze het leuk vindt om met haar mond een kleine "O" te maken. Enthousiast over de aanwezigheid van al die mannen die naar haar zijn komen kijken, sluit ze haar ogen en opent ze weer door ze ondersteboven te draaien, heft haar armen op en wrijft over haar tepels totdat ze overeind komen. Dan gaat ze lekker zitten en spreidt ze haar benen zoveel mogelijk, zodat je van onderaf naar binnen kunt gluren. De vrouw speelt charmant met haar schaamhaar, likt ostentatief haar lippen, terwijl voor haar nu de ene, nu de andere schutter het doelwit raakt met haar rubberen worm. Het gezicht doet je beseffen hoe mooi het zou zijn als het bij jou was. Helaas is dit door de grote vraag niet mogelijk. Op deze manier kan iedereen genieten van een klein deel, niet alleen het individu.

Jelinek debuteerde in 1967 in de literatuur met een gedichtenbundel, een kunst waar ze al op jonge leeftijd mee bezig was. Ze schreef tientallen romans, veel toneelstukken en legde zich toe op zowel literaire kritiek als vertaling. De pianist, gepubliceerd in 1983, is zijn bekendste boek, mede dankzij de gelijknamige film die erop gebaseerd was, geregisseerd door Michael Haneke en winnaar van het filmfestival van Cannes in 2001.

Het is moeilijk om de autobiografische trekken in het verhaal van de hoofdpersoon Erika, een pianolerares van middelbare leeftijd, die nog steeds bij haar moeder woont, verstikkend en benauwend, in een klein appartement waar ze niet eens de privacy van een bed mag hebben, niet te begrijpen. helemaal voor zichzelf.. In feite deelt hij niet alleen de dubbele matras met haar, maar hij geeft zijn moeder de volledige controle over elk aspect van zijn leven, van kleding tot afspraakjes, alsof ze nog een kind is dat echter is opgevoed met de ernst van een volwassene.

Zelfs werk, de passie voor muziek, lijkt een moederlijke keuze te zijn geweest in plaats van de hare, voortdurend beschuldigd van het niet goed gebruiken van haar talent, van afgeleid te zijn door elke menselijke relatie die ze probeerde te smeden. Erika en haar moeder wonen in een glazen koepel, verenigd door een ziekelijke en morbide genegenheid, bestaande uit ruzies, verzoeningen, gescheurde haren en schuldgevoelens, en bij dit alles heeft de dochter nooit de vrijheid gehad om haar eigen identiteit te zoeken, zelfs niet seksueel. Ze raakte zichzelf niet eens aan, altijd vastgepind door het toezicht van haar moeder, voor wie haar handen alleen konden worden gebruikt om te spelen. Erika staat voor "een taboe voor zichzelf".

Zie ook

Extreme seks

Candaulism: wat er te weten valt over deze seksuele praktijk

Fetisjisme: wat het is en hoe om te gaan met dit seksuele gedrag

In de passage die je hebt gelezen, vinden we Erika in een buitenwijk, met rode lichten, met de bedoeling om - de enige vrouw - te betalen om een ​​peepshow te observeren in een donkere kamer, door een kijkgaatje. Tussen de vuile zakdoeken die op de grond zijn achtergelaten door de mannen die getuige waren van de erotische show voor haar, observeert ze de uitvoering van een vrouwelijk lichaam. Hij observeert haar als verrukt en heeft het niet eens over het aanraken van zichzelf. Hij kan het niet, hij weet niet hoe hij zichzelf moet plezieren. Waar ze naar op zoek is, komt het dichtst bij een spiegel, het komt het dichtst bij wat ze zich kan voorstellen om zichzelf naakt voor een spiegel te observeren.

In de loop van de roman zal Erika een band smeden met een van haar pianoleerlingen, maar het verhaal zal verschrikkelijke resultaten hebben, in een crescendo van fysiek en psychologisch geweld, waarvoor de hoofdpersoon het slachtoffer zal worden van haar eigen zelfbeschadiging, zonder zichzelf te kunnen bevrijden uit de dodelijke val die de moeder en zij eromheen hebben gebouwd. Ondanks de somberheid van het verhaal, biedt Jelinek ons ​​een briljant, ironisch geschrift, rijk aan metaforen, in volledige controle over zo'n wrede zaak. Het is echt waar dat om van iemand te houden en door hem geliefd te worden, we allereerst moeten accepteren dat we die liefde echt verdienen.

door Giuliana Altamura

Hier lees je de vorige afspraak met het adresboek Sex & The Book / Vleselijke liefde en taalvirtuositeit in de verzen van de schrijver George Sand