Vinger in de mond bij kinderen: betekenis en remedies
"Haal je handen uit je mond!" Hoe vaak hebben we niet gehoord dat moeders deze dwingende uitnodiging aan hun puppy's richten? Maar zoals we hierboven hebben uitgelegd "is duimzuigen inderdaad een natuurlijk en instinctief gebaar dat al vóór de geboorte verschijnt (op veel echo's kun je zien dat de foetus de vinger naar de mond brengt) en daarom is er geen reden om het te voorkomen. , heel anders: voor de pasgeborene is het zuigen op de duim of de hele vuist van de hand in feite een plezier en ook een manier om te kalmeren (terwijl honger c" weinig of niets binnenkomt). Naarmate het kind groeit, nemen de voordelen van het zuigen echter af en kan de vinger in de mond een negatief effect hebben op de ontwikkeling van de tandbogen: alleen in dit geval, als het de gewoonte niet al alleen heeft verloren (zoals in de meeste gevallen gebeurt) deel van de gevallen), moet worden "aangemoedigd" om te stoppen met op de vinger te zuigen.
Waarom zuigen baby's op hun duimen?
Ja, waarom zuigen baby's op hun duimen? Het is duidelijk nutteloos om de geïnteresseerden te vragen, omdat ze nauwelijks zouden antwoorden! Maar het is een algemene mening, ondersteund door gezaghebbende medische studies, dat de betekenis van de vinger in de mond bij kinderen te vinden is in een vorm van troost en compensatie waartoe de kleine zijn toevlucht neemt in stressvolle omstandigheden, bijvoorbeeld 's nachts of in momenten van kortstondige onthechting van de referentiefiguur (de moeder in primis). Het duimzuigende gebaar stelt hem in staat spanning los te laten en is een krachtig tegengif voor angst en een gevoel van eenzaamheid voor het kind, waardoor hij zich in plaats daarvan ontspannen en beschermd voelt.
Duimzuigen, dat zoals gezegd al in de baarmoeder begint, gebeurt meestal in de eerste drie maanden van het leven, zelden later. Het betreft ongeveer 80% van de pasgeborenen en is niet afhankelijk van de hongerbehoefte.
Wanneer is het tijd om je vinger uit de mond van kinderen te halen?
Tot de leeftijd van drie of vier jaar is de vinger in de mond een occasioneel genot dat het kind op geen enkele manier mag worden ontzegd.Het is een ongevaarlijk gedrag dat vaak vanzelf verdwijnt op het moment dat het kind ontwikkelt andere mechanismen om te kalmeren of niet te vervelen, of wanneer hij "sociaal" begint om te gaan met zijn kleine leeftijdsgenoten. Het kan echter voorkomen dat de gewoonte langer aanhoudt, na de leeftijd van vier of vijf jaar. Waarom gebeurt dit? Volgens sommigen zou het aandringen op duimzuigen te wijten kunnen zijn aan vroeg spenen of problemen die verband houden met stressvolle gezinssituaties en emotionele tekorten.
En dit is precies het moment waarop moet worden ingegrepen om de vinger in de mond van kinderen te verwijderen. In feite bestaat het risico dat de gewoonte om op de duim te zuigen na de juiste leeftijd op de lange termijn gebitsproblemen kan veroorzaken, de vorm van het gehemelte kan veranderen en zo onevenwichtigheden in het gebit van het kind kan veroorzaken, om nog maar te zwijgen van ander ongemak, zoals de mogelijke infectie van de nagel van de gezogen vinger (vanwege de microben die wortel schieten in een gebied van gemacereerde huid en daarom zonder verdediging). Bovendien brengt het kind dat op de duim zuigt gemakkelijk lucht in de maag, wat resulteert in een opgeblazen gevoel.
Hoe baby's te laten stoppen met op hun vinger te zuigen: de meest voorkomende remedies
We hebben gezien dat wanneer ze een bepaalde leeftijd overschrijden (meestal 4 of 5 jaar) het belangrijk wordt om kinderen te laten stoppen met op hun vingers te zuigen: gelukkig zijn de remedies er en werken ze meestal altijd. Het is voldoende om het 'probleem' gewoon met de juiste houding te benaderen en eraan te denken dat het onderbreken van een activiteit die zo geruststellend is als het geliefde duimzuigen, psychologische gevolgen kan hebben voor het kind, aangezien hij het als een pijnlijk verlies zal ervaren. Geduld en doorzettingsvermogen van mama en papa zijn dan ook noodzakelijk, ook omdat er rekening moet worden gehouden met mogelijke terugvallen.
Laten we dus eens kijken hoe we de vinger in de mond van kinderen kunnen verwijderen: in de eerste plaats is het absoluut noodzakelijk om te voorkomen dat je je toevlucht neemt tot onderdrukking, in een poging ze te laten stoppen met geweld of zelfs geweld (zelfs al is het maar verbaal). Dit zou hun koppigheid alleen maar vergroten en het tegenovergestelde effect krijgen.Het is ook niet aan te raden om remedies te gebruiken die een beetje "extreem" zijn, zoals bittere nagellak of azijn.
Aan de andere kant is het essentieel om vooral te werken aan het zelfrespect van kinderen, door ze veel activiteiten en handmatige spelletjes aan te bieden om hun autonomie te bevorderen en hun interesses te verschuiven naar de externe realiteit, en zo te voorkomen dat ze hun toevlucht nemen tot de troostende praktijk van het zuigen Een goede tactiek bestaat er ook in om prijzen uit te reiken aan kinderen wanneer ze niet op hun duim zuigen (niet per se een speeltje, een extra hoeveelheid kussen of knuffels, de belofte van een uitstapje of een wandeling in het park, enz. kan genoeg zijn.) Of denk aan een nuttig palliatief dat een bijzonder welkom gerecht zou kunnen zijn.
Betere fopspeen of vinger in de mond?
Het is een twijfel dat veel moeders achtervolgt, maar in werkelijkheid is de oplossing vrij eenvoudig: de fopspeen van de vinger in de mond is om verschillende redenen veel beter. Zo belemmert de fopspeen, in tegenstelling tot duimzuigen, niet alleen het doorkomen van de tandjes, maar bevordert hij integendeel de juiste ontwikkeling van de mond: terwijl de vinger een zeer intense druk uitoefent op de tanden en het gehemelte, de anatomische fopspeen is perfect aangepast aan de mond van het kind en zorgt voor een correcte verdeling van de druk van de tong op het gehemelte. Bovendien is de gewoonte van de vinger in de mond moeilijker te verwijderen: de fopspeen kan worden gemaakt om te verdwijnen, de duim van de baby niet.
De vinger in de mond van kinderen: de mening van moeders
Op het Alfemminile-forum delen veel moeders dagelijkse meningen en getuigenissen over duimzuigen, waarbij ze zichzelf vergelijken met andere moeders die gevoelig zijn voor dit onderwerp. Er zijn mensen die om hulp vragen omdat hun kind zijn duim niet wil loslaten, en mensen die verhelderende meningen vragen over hoe en wanneer van de gewoonte van de vinger af te komen, terwijl een bezorgde moeder wil begrijpen waarom haar kind begint nerveus te worden handen en vingers in de mond en weer een ander probeert te weten of het beter is om over te stappen op de fopspeen. Een wereld die bestaat uit moeders die altijd klaar staan om te luisteren en waardevol advies te geven over deze en andere onderwerpen van het vrouwelijke universum.
