Achille Lauro in Sanremo: het genie achter de onesie
Als vorig jaar met zijn "Rolls-Royce" hij maakte ons duidelijk dat we er nog eens over zouden praten, met het optreden van gisteravond voor het plechtige publiek van Sanremo bevestigde Achille Lauro wat de meest vooruitziende al een jaar vermoedde: hij is een genie.
Creativiteit is iets dat met alle mogelijke trots moet worden getoond en dit, Achille Lauro, begreep het heel goed. Toch nam hij een risico ondanks het feit dat hij wist dat hij te maken kreeg met een zekere mate van bodyshaming en controverse. Behandeling die meestal is voorbehouden aan Dames:
Tijdens de eerste avond van het festival trad hij op met zijn "Me ne frego". Ondanks alle geruchten die hem associeerden met de slogan van de fascistische periode, ontkende Achille door een bericht te lanceren dat volledig los stond van alles wat politiek is en 'schoonheid' in al zijn facetten omarmt.
Het kan me niet schelen, ik ben een artiest, ik maak muziek, ik maak lawaai, ik maak een show en ja, ik flirt met een man op het podium van Sanremo.
En het duurde! Na jaren van alle grijze en vaste mannenkunstenaars, zelfs onder de allerjongsten (zie Il Volo), is Italië vergeten dat het de bakermat is van personages als Renato Zero (die we ons zeker niet herinneren vanwege de soberheid van zijn outfits).
Zie ook
Zoals hij onmiddellijk op zijn Instagram-account uitlegt, nam Achille Lauro in de keuze van toneelkostuum een richtsnoer van Giotto en citeert hij St. Franciscus van Assisi toen hij zichzelf ontdeed van zijn materiële goederen om een leven te omarmen dat bestaat uit soberheid en gebed.
De zwarte cape ingelegd met goud en de beruchte met glitter bedekte nude onesie daarentegen zijn ontworpen door Alessandro Michele, creatief directeur van Gucci. Het pak herinnert ook aan die van bodybuilders, maar Achille pronkt er met extreem gemak mee door trots te zijn en met zijn lichaam te knipogen zoals het is.
Verwijzingen naar Bowie, Zero, Mercury en de film "Velvet Goldmine" geïnspireerd door Oscar Wilde en David Bowie worden verspild in een glamoureuze en seksueel troebele atmosfeer.
Kortom, naast een prachtig lied wist Achille Lauro op dat inmiddels gepleisterde en formele toneel een golf van cultuur op driehonderdzestig graden te brengen.
10 en lof.
