Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: symptomen, oorzaken en gevolgen
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, zoals het woord zelf al aangeeft, vindt plaats buiten de baarmoeder, waar het ei dat tijdens de conceptie wordt bevrucht zich normaal gesproken inplant. Wanneer het ei wordt bevrucht door de zaadcel, in de buizen, daalt het van deze naar beneden totdat het zich nestelt in de baarmoederholte, waar dan het bevruchte ei (embryo) zich kan ontwikkelen tot een foetus. Tijd om in de baarmoeder af te dalen, om verschillende redenen, en implanteert zich in de eileiders Wat zijn de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en welke gevolgen heeft het?
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: de test en behandeling aanbevolen door de gynaecoloog
Onze gynaecoloog legt uit waarom het belangrijk is om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap tijdig te diagnosticeren met testen. Onmiddellijke interventie (en tijdige herkenning van symptomen) kan zelfs ernstige gevolgen helpen voorkomen. Ontdek alles wat er te weten valt over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Zie ook
De oorzaken van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft geen specifieke oorzaken en kan in feite iedereen overkomen. Er is echter een grotere incidentie van dit type zwangerschap vastgesteld bij vrouwen die er al eerder een hebben gehad. Daarnaast ligt de hoofdoorzaak van zo'n zwangerschap, ook wel buitenbaarmoederlijke zwangerschap genoemd, in de eileiders. Als deze om de een of andere reden zijn geblokkeerd of beschadigd, zoals door eerdere infecties, neemt het risico op zwangerschap buiten de baarmoeder toe. Verwondingen aan de eileiders kunnen ook worden veroorzaakt door chlamydia, gonorroe en andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Om deze reden is het belangrijk om de gezondheid van uw voortplantingssysteem zorgvuldig te controleren voordat u probeert een baby te krijgen.
Andere onderliggende oorzaken van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn onder meer:
- endometriose
- de aanwezigheid van intra-uteriene anticonceptiemiddelen (zoals het spiraaltje)
- abdominale chirurgie (zoals "appendicitis)
- rook
- oude leeftijd
- behandelingen om onvruchtbaarheid te bestrijden
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: de symptomen om te herkennen
De symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap lijken sterk op die van een normale zwangerschap en treden meestal op na de vijfde week van de conceptie:
- afwezigheid van menstruatie
- buikpijn of pijn in de onderbuik
- rugpijn
- Borstpijn
- misselijkheid
- ongemak tijdens het plassen.
Naarmate de zwangerschap vordert en de foetus zich begint te ontwikkelen, kan er ook bloedverlies optreden, vaak verward met menstruatie: dit zijn echter waterige verliezen met een zeer donkere kleur. In deze gevallen kan de buikpijn ook toenemen, vooral als de zwangerschap plaatsvindt ter hoogte van de buis, die op de lange termijn vatbaar kan zijn voor scheuren.
Als de symptomen verergeren en verergeren, moet u onmiddellijk naar de eerste hulp gaan, omdat er mogelijk een eileiderruptuur is opgetreden en dit de gezondheid van de vrouw ernstig in gevaar brengt.
De test om te bepalen of we te maken hebben met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, is de echografie, waarmee u de positie van het embryo in de baarmoeder kunt zien, evenals de dosering in het bloed van een hormoon geproduceerd door de placenta genaamd HCG (choriongonadotrofine).
Het zullen precies de niveaus van dit hormoon zijn om te bevestigen dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is, als ze langzaam stijgen, anders als ze snel stijgen, zal het een normale zwangerschap zijn.
Vroegtijdige diagnose is belangrijk en kan een verschil maken, omdat het u in staat stelt de situatie onder controle te houden en ernstige problemen, zoals het scheuren van de buis, te voorkomen.
Hoe wordt het behandeld? De ingreep om de zwangerschap te beëindigen
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet met de grootste spoed worden behandeld. De vrouw moet geopereerd worden, en wel snel: de evolutie van de eicel veroorzaakt de ontploffing van de buis en een zeer ernstige bloeding. Hevige pijn gaat niet altijd samen met de bloeding. Het kunnen doffe pijnen zijn, vergezeld van langzamer bloeden. De enige therapie is de operatie waarbij, afhankelijk van de ernst van de situatie, een gehele of gedeeltelijke ablatie van de buis onvermijdelijk is, uiteraard samen met het verwijderen van de eicel. Indien mogelijk wordt de operatie uitgevoerd door laparoscopie, waardoor een te zichtbaar litteken.
Farmacologische behandeling
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan in geen geval tot stand komen omdat geen enkel ander orgaan buiten de baarmoeder de voorwaarden kan garanderen waarin het embryo en de foetus zich kunnen ontwikkelen. Naast de chirurgische behandeling die we in de vorige paragraaf noemden, c " is het de pad van farmacologische behandeling, alleen te volgen onder strikt medisch toezicht.
In het bijzonder is het de Methotrexaat het medicijn dat in staat is de groei van het embryo te blokkeren, dat door de vrouw moet worden ingenomen en in de komende 4-6 weken door het lichaam zal worden opgenomen. Dit medicijn kan alleen worden gebruikt als de zwangerschap geen eileider heeft gescheurd, maar er zijn verschillende andere factoren waarmee u rekening moet houden voordat u doorgaat met toediening.
Vervolgens zal de patiënte periodiek de HCG-dosering moeten controleren totdat deze negatief is, d.w.z. geen doorgaande zwangerschap meer heeft.
Wat zijn de gevolgen?
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan een zeer diepgaande en belangrijke psychologische impact hebben op de moeder. Als ze echter volledig hersteld is, vraagt de vrouw zich af of ze weer zwanger zal kunnen worden. De wens om moeder te worden is niet vervaagd, daarom moet u, voordat u een nieuwe zwangerschap plant, met uw gynaecoloog praten.
Over het algemeen is het advies om ten minste twee of drie menstruatiecycli te laten verlopen voordat u opnieuw probeert zwanger te worden.
Als een van de eileiders beschadigd is, is het goed om te weten dat de meeste vrouwen weer zwanger kunnen worden, ook al hebben ze maar één eileider. Er zijn gedocumenteerde gevallen van veel vrouwen die erin geslaagd zijn om een normale zwangerschap te hebben met gezonde kinderen.
Wel is de kans op een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap groot, daarom zal bij een nieuwe zwangerschap vaker controle door de gynaecoloog plaatsvinden.
