Dysmorphophobia: wanneer haat voor je lichaam pathologisch wordt
In een ideale wereld zouden we allemaal van elkaar kunnen houden zoals we zijn, inclusief gebreken. Helaas is er in de echte wereld niemand die niet minstens één deel van zijn lichaam veracht: sommige tanden, sommige neus, sommige voeten, degenen die niet tegen hun eigen haar kunnen en die aan de andere kant , zou graag meer harig zijn om er mannelijk uit te zien. Iedereen heeft zijn eigen kruis als hij in de spiegel kijkt. In de meeste gevallen helpen volwassenheid en bijgevolg een groter zelfbewustzijn ons om onze onzekerheden weg te werken en onszelf in onze onvolmaaktheid te accepteren. Er zijn echter proefpersonen die niet in staat zijn om met eventuele anomalieën om te gaan en hun frustratie om te zetten in een pathologie, beter bekend als dysmorphophobia of body dysmorphic disorder. Hieronder zullen we meer leren over waar deze ziekte uit bestaat, waardoor deze wordt veroorzaakt, wat de symptomen en gevolgen zijn en hoe deze kan worden genezen.
Bekijk voordat je gaat lezen deze video en ontdek enkele eenvoudige oefeningen die je voor de spiegel kunt doen om te leren van jezelf te houden.
Wat is dysmorfofobie?
Dysmorfofobie of lichamelijke dysmorfe stoornis bestaat uit het koesteren van een buitensporige - en soms obsessieve - bezorgdheid over het eigen esthetische uiterlijk en, meer specifiek, met gebreken die de schoonheid ervan kunnen aantasten. De persoon die lijdt aan dysmorphofobie heeft een verkeerd beeld van zijn lichaam en het defect waar hij geobsedeerd door is, wordt vaak alleen verondersteld en bestaat niet of is in ieder geval niet relevant in de ogen van anderen.
De term dysmorphofobie is afgeleid van het Oudgrieks en, meer specifiek, van de termen "dis-morphé" of "vervormde vorm" en "phobos", wat precies angst betekent. De eerste die deze aandoening identificeerde was Enrico Morselli, een Italiaanse arts en psychiater, die er voor het eerst over sprak in zijn artikel, gedateerd 1891, getiteld "On dysmorphophobia and tapophobia".
Een bepaalde fysieke anomalie of het hele lichaam als geheel kan het onderwerp van streek maken. Over het algemeen zijn de delen of esthetische eigenschappen die mensen met lichaamsdysmorfisme zorgen baart, vooral: borsten, billen, dijen, geslachtsdelen, huid, haar, neus, heupen en haar. Wanneer de ziekte wordt veroorzaakt door de bezorgdheid dat iemands constitutie te dun is en geen robuust spierstelsel heeft, worden we geconfronteerd met wat is gedefinieerd als spierdysmorfie.
Tegenwoordig is dysmorfofobie officieel opgenomen in de internationale classificatie van ziekten en gerelateerde problemen door de Wereldgezondheidsorganisatie en valt het onder de categorie somatoforme stoornissen. Er is berekend dat 1/2% van de hele wereldbevolking er last van heeft.
© Getty Images
Hoe weet u of u lijdt aan dysmorfofobie?
Body dysmorphic disorder kan verschillende manifestaties hebben, min of meer waarneembaar en duidelijk, maar om een bepaalde diagnose te krijgen is het noodzakelijk om bepaalde klinische tests te ondergaan.Over het algemeen is een van de belangrijkste symptomen die verband houden met dysmorfisme het gevoel van stress en frustratie dat proefpersonen voelen bij het zien van hun eigen beeld voor de spiegel of, integendeel, de pathologische behoefte om zichzelf constant te spiegelen, vooral gericht op op het defect dat hen verontrust, zonder rekening te houden met de sociale fobie die vooral wordt ervaren in afwachting of tijdens interacties van seksuele aard.
Wat zijn de gevolgen?
Dysmorphofobie kan ernstige gevolgen hebben voor de proefpersonen die er last van hebben, zowel in termen van fysieke als mentale gezondheid, om hun kwaliteit van leven te beïnvloeden. Onder de meest voorkomende gevolgen van een lichamelijke dysmorfe stoornis vinden we:
- Ongemak en diepe onzekerheid met betrekking tot het fysieke aspect;
- Neiging om zichzelf te isoleren vanwege de angst om door anderen te worden beoordeeld of vernederd vanwege de eigen vermeende gebreken;
- Het obsessieve en herhaalde gebruik van steeds ingrijpender schoonheidsbehandelingen en esthetische ingrepen: de persoon die minachting voor zijn lichaam voelt, kan zelfs het kleinste defect niet accepteren en valt in een vicieuze cirkel die hem afhankelijk zou kunnen maken van cosmetische chirurgie, waardoor ze haar uiteindelijk misleidt van elkaar kunnen houden, zonder echter het kernprobleem op te lossen;
- Onstuitbare behoefte om de hele tijd in de spiegel te kijken;
- Ga ervan uit dat elke persoon een maatstaf is om continue vergelijkingen mee te maken;
- Geobsedeerd zijn door lichaamsverzorging;
- Het manifesteren van een verslaving aan cosmetica en afslankcrèmes;
- Lijdend aan eetstoornissen zoals anorexia en boulimia;
- Ontwikkel pathologieën zoals obsessief-compulsieve stoornis, borderline-persoonlijkheid of narcistische stoornis: dit is in dit geval een meer geavanceerde vorm van de ziekte waarvoor het individu obsessief en herhaald gedrag begint aan te nemen, bijvoorbeeld: uren besteden aan het in detail analyseren van de overtreding een deel van het lichaam in de spiegel of, als het probleem haar was, elke centimeter van de huid dagelijks doorboren om nieuw haar te identificeren dat moet worden verwijderd;
- Zelfmoordgedachten krijgen
In sommige gevallen neemt dysmorfofobie de persoon die eraan lijdt zodanig over dat het symptomen veroorzaakt die verband houden met schizofrenie, waan- of dissociatieve stoornis en identiteitsstoornis van lichamelijke integriteit.Op andere momenten is het ongemak zo geworteld in het onderwerp dat hij komt om de duidelijke tekenen van apothomnofilie te manifesteren, of de wens dat het deel van het lichaam dat aan de oorsprong van de ziekte ligt letterlijk wordt geamputeerd om het harmonische beeld dat de persoon in de spiegel van zichzelf wil hebben, niet in gevaar te brengen.
Wat zijn de oorzaken?
Het is moeilijk om de oorzaak of oorzaken te identificeren die een aandoening veroorzaken waar relatief kort over wordt gesproken. In het algemeen moeten we eerst kijken naar de relatie die de patiënt met lichaamsdysmorfisme door de jaren heen heeft gehad met zijn eigen lichaam. Daarnaast zijn traumatische ervaringen ongetwijfeld een ander fundamenteel aspect waarmee rekening moet worden gehouden tijdens de medische geschiedenis van de patiënt.Het valt niet te ontkennen dat trauma's mensen voor het leven kunnen beïnvloeden en, wanneer ze niet worden opgelost, pathologisch gedrag bij hen veroorzaken, vaak oncontroleerbaar.
De behandeling
Om de beste en meest effectieve manier voor proefpersonen te kunnen identificeren om uiteindelijk te herstellen van dysmorphofobie, is het noodzakelijk om verschillende aspecten in overweging te nemen, zoals persoonlijkheid, de ernst van de situatie, de uitlokkende oorzaken en de sociale en familiale context. In de meeste gevallen maakt lichamelijk dysformisme het noodzakelijk om toevlucht te nemen tot psychotherapie. De psychotherapeut zal namelijk in staat zijn om het ziektebeeld van de patiënt te evalueren en de meest geschikte behandeling voor hem te identificeren. Therapie bestaat meestal uit een psychodynamische of cognitieve gedragsinterventie. In sommige gevallen kunnen ook farmacologische behandelingen worden toegevoegd aan psychotherapie, meestal gebaseerd op antidepressiva zoals selectieve serotonineheropnameremmers, die de zorgen en angst van de patiënt kunnen verlichten.
