Afbreken tijdens Coronavirus: nieuwe oplossingen nodig
De nationale gezondheidscrisis als gevolg van de vele infecties door het Coronavirus heeft de reguliere medische procedures tot op het bot verminderd.
Hiertoe behoren abortussen, die in Italië bijna uitsluitend mogelijk zijn via poliklinische chirurgie. In de gebieden die het meest getroffen zijn door Covid-19 met gesloten klinieken en overvolle ziekenhuizen is het tegenwoordig praktisch onmogelijk om een abortus te ondergaan.
In veel landen is het al mogelijk om farmacologisch af te breken, zelfs met hulp op afstand, terwijl in weer andere landen wordt gevochten voor het recht om af te breken:
RU486: de abortuspil in Italië
Na het verkrijgen van de toestemming werd het in 2009 ook in Italië mogelijk om een farmacologische abortus te ondergaan zonder tussenkomst van een operatie. De patiënte neemt een abortuspil, een geneesmiddel op basis van mifepriston dat progesteron tegengaat en het onmogelijk maakt om de zwangerschap voort te zetten.
Een minder dure en invasieve methode die de kijk op abortus aanzienlijk verandert.
In ons land hebben sommige gebieden bijna 90% van gewetensbezwarende artsen en het is vaak nodig om honderden kilometers te reizen om een faciliteit te bereiken waar abortus wordt uitgevoerd.
Als het om drugsabortus gaat, worden de cijfers nog kleiner. Ongelofelijk als je denkt aan een recht dat in elk ziekenhuis op het nationale grondgebied beschikbaar zou moeten zijn.
Als in andere landen de maximale limiet voor abortus door het nemen van RU486 9 weken is, is het in Italië 7 weken, kortom: abortus in Italië is tegelijkertijd een jacht op de structuur en een race tegen de klok zonder persoonlijke motivaties en psychologische gevolgen mee te tellen. degenen die besluiten de zwangerschap te beëindigen.
Zie ook
Wat gebeurt er tijdens de quarantaine?
In veel delen van Italië, waaronder regio's en steden met het hoogste aantal infecties, worden vrijwillige zwangerschapsonderbrekingen aanzienlijk verminderd of zelfs opgeschort als gevolg van overbevolking in ziekenhuizen.
Nu de klinieken gesloten zijn, is het praktisch onmogelijk om toevlucht te nemen tot farmacologische abortus (waarvan te veel vrouwen zich nog steeds niet eens bewust zijn), omdat het via deze instellingen gemakkelijker is om artsen en structuren op te sporen die dit type abortus al uitvoeren.
Volgens de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) is abortus een van de noodprocedures, gezien het feit dat het een vrij korte termijn heeft en dat het een recht is, zoals vastgelegd in de wet. Om deze reden roepen de gynaecologen en de betrokken verenigingen op om een einde te maken aan dit ongemotiveerde stilzwijgen over dit onderwerp en om de bureaucratische procedures te stroomlijnen door onmiddellijk abortus te promoten.
Praten we er anno 2020 echt nog over?
